(Gula 40)
Kun wala pa makapreno dayon si Dirk, seguradong mabanggaan gayod sa sakyanan ang bata nga kalit lang kaayong milabang sa karsada. Ang bata nga naluwas gikan sa tino nga disgrasya mipaturatoy pagdagan nga ingon sa wala lamay nahitabo.
“Buang tong bataa,” ni Dirk nga ingon sa napikal nga nagpamukpok sa manibela. “Nag-among-among lang kun naligsan pa. Dako untang problema.”
“Calm down, Sweetheart,” gialam-alaman ko siya. “Angay kang magpasalamat nga wa gyud nimo siya mabanggai.”
Mipadayon pagpadagan si Dirk sa sakyanan. Wala magdugay, nagtungas na ang among gisakyan subay sa sementadong dalan paingon sa bukirang bahin sa dakbayan sa Sugbu diin nahimutang ang among pinuy-anan.
Nianang pagka Domingo, nagkasabot mi si Dirk nga moduaw mi sa akong mga ginikanan nga nagpuyo sa Talisay. Una pa kini namong pagduaw nila sukad kami gikasal. Nahinangop ang mga lagas nga nakakita namo.
“Kumosta ang bag-ong magtiayon?” Si Papa Gustavo ang nangutana.
“Maayo man, Pa,” akoy mitubag.
“Kanus-a man kaha mi makakita sa among apo?” Gikan ni Mama Dortha.
“Ambot lang ni Dirk,” nako pa.
Si Dirk igo lang mipahiyom. Unya miduko siya. Nasabot ko nga mibati siya’g kabakikaw sa atubangan sa akong mga ginikanan. Nasayod man god siya nga walay gusto ang akong parents kaniya kaniadto. Si Bradley maoy gusto sa akong mga ginikanan nga akong pakaslan. Pero si Dirk ang akong gihigugma. May attitude problem si Bradley ug wala ko makagusto kaniya bisan gamay. Dugay gyud nakong nakombinser ang akong mga ginikanan nganong si Dirk ang akong pakaslan. Apan karon nakadawat na sila kang Dirk.
“Ayaw ninyog dugay-dugaya,” nagkanayon ang akong amahan. “Gusto ming makakita sa among apo gikan kaninyo sa dili pa mi motaliwan ning kalibotana.” – Sumpayan pa