Nakamatikod ka nga ingon sa wala mahimuot si Takeshi sa imong tinubagan, Jamaica. Morag nakasabot sab siya nga nagsinuplada ka.
“Never mind the time,” nagkanayon si Takeshi nga sa imong pagpasabot, ingon sa nagtuo kini nga wala ka makasabot sa nature sa imong trabaho isip usa ka Japayuki.
”Visitors means money, do you understand? Money!”
“Mine or yours?” Nagmug-ot ang imong panagway nga nangutna sa Hapon nga club manager sa Cloud 9 Karaoke Bar.
“We two earn. Plenty. Plentry money,” excited kaayo ang bayot nga Hapon nga mipasabot kanimo. “So, no complaining, okey?”
Wala ka na lang motingog, Jamaica. Unsaon nga kuwarta man sab ang imong tuyo sa pag-anhi sa Japan. Gusto kang makakuwarta. Gusto kong mokita og dako. Busa karon nga may kahigayonan nang makakuwarta ka, imo pa ba kining balibaran o palabyon?
“You going out, okey?” Giingnan ka ni Takeshi sa nagkayamukat niining Iningles.
“Okey,” gitubag mo ang club manager.
Mipahiyom ang club manager kanimo. Unya migawas na kini sa dressing room. Nakapahiyom ang mga kauban maong Japayuki sa dihang ilang nakita miigwad ang sampot sa bayot nga manager ug pinakiling pa ang linaktan niini.
“Higayon mo na kini, Jamaica,” giingnan ka ni Cristy, ang labing beteranang Japayuki sa karaoke bar nga imong gialgaran. “Pahimusli ang higayon. Basin kausa ra moabot ang suwerte. Busa, di mo kini angay palabyon.”
“Okey, Cristy,” matud mo. I’ll strike while the iron is hot.”
Ug nagpahigayom ka nang migawas sa dressing room, Jamaica. Makaiibog ang imong linaktan nga pinaigwad ang sampot ug nag-una ang bus-ok kaayong dughan dihang miduol ka ni Takeshi nga may gikasulting kliyente nga sa imong pagtuo, mao ang giingnon sa manager nga bisita nga nagpaabot nimo.
Nakaila ka sa lalaki nga gikasulti ni Takeshi. Siya si Yukiko. Nahimo mo na siyang kustomer sa nakalabay nga gabii. Ug nakamatikdo ka nga naibog ang maong Hapon kanimo. (Sumpayan pa)