Taudtaod gayod nga wala magtingog si Leemar. Nagduko siya sa akong atubangan. Ingon sa naglisod siya pagbungat sa buot niyang isulti.
"Nagpaabot ko sa imong tubag, Leemar," matud ko. "Ayaw kabalaka. Kun unsa man ang makab-ot mong hukom, andam ko pagdawat sa kamatuoran."
Wala gihapon motingog si Leemar. Igo lang siyang nanghupaw.
"Tug-ani na ko, Leemar," nako pa, "kun unsay imong desisyon aron masayod ko kun unsay akong kapalaran ug kun hain ako magbarog."
"I-I'm sorry, Bonita," nagkurog ang tingog ni Leemar nga namulong.
"Nga-nganong nangayo ka man og sorry nako?" Nagpasabot ba kini nga...."
"Naluoy ko nimo. Pero karon lang ko nakaamgo nga dili diay ko makahimo pagtalikod sa akong pamilya hangtod sa hangtod. Importante sab sila sa akong kinabuhi."
Wala ko makatingog. Nabatyagan ko nga may mga luha nga midahili sa akong mga aping. Natugkad nako ang kahulogan sa gisulti ni Leemar.
"Pasayloa ko, Bonita," ni Leemar pa. "Hinaot nga makasabot ka sa akong sitwasyon. Dili ko gustong pasagdan ka pero..."
"Ayaw kabalaka," giingnan ko siya. "Nakasabot ko sa imong bahin. Kaniadto pa nasayod na kong daan nga dili ko gyod ikaw maangkon sa hingpit kay may kabilinggan ka na man sa kinabuhi. Dili ko sab ikaw mabasol sa nahitabo nato kay nasayod na kong daan nga minyo kang dako sa imong pagpanguyab nako apan mipatol gyod ko nimo. Husto ang imong desisyon nga mobalik sa imong pamilya kay nagkinahanglan sila nimo."
"Unya, mag-unsa ka na man lang? Ang atong umaabot nga anak?"
"Ayaw kabalaka bahin nako. May kaluoy ang Dios. Bahin sa atong anak, dili ko ikaw hikawan nga iyang mailhan nga maoy iyang amahan kun magkita man kita pag-usab sa umaabot nga mga adlaw."
"Dili ko ikaw mahikalimtan, Bonita. Talagsaon ka nga pagka babaye."
"Dili ko usab ikaw mahikalimtan, Leemar, tungod kay ikaw ang naghatag kanakog hingpit nga kalipay." (Sumpayan pa)