Dugos Ni Eva

Gula 271

Mipadayon mi si Rodney pagdagan palayo ni Mr. Prax Vidoya ug sa iyang mga tawo. Wala lang namo baleha ang kabatoan nga among giagian ilawom sa bagang kakahoyan. Dili ko anad nga maglakaw sa kalibonan. May mga higayon nga mahitakilpo ko apan bangonon lang usab ako dayon ni Rodney aron makapadayon kami pagdagan.

“Ang armas, Rodney,” nako pa nga nahinumdom sa armas nga gihatag niya kanako kaganina human sa among pagpaniudto.

“Tuod,” niya pa. “Hain ang armas?”

“Naa sa akong bag.”

Gidali ni Rodney pag-utingkay ang akong bag nga iyang gibitbit. Gikuha niya ang armas. Sa akong paglingi, maoy akong nalantawan ang mga tawo ni Mr. Vidoya nga misunod kanamo. Midagan na sab mi aron pagpahilayo kanila. Hangtod nga sa kadugayan, nahisangko mi sa usa ka langob. Misulod mi si Rodney sa langob.

“Dinhi nato atubanga kanang mga tawhana,” matud ni Rodney dihang nakapasalipod na kami sa dakong bato sulod sa langob. “Gikapoy na ko sa paglikaylikay nila busa atubangon ko na sila.”

“U-unsay imong buhaton?” Tugob sa kabalaka ang akong pangutana.

“Ang mangahas og sulod sa langob....ato!”

Wala madugay nakadungog mig kasikas didto sa gawas sa langob. Gipatago kog maayo ni Rodney sa bato nga among gipasalipdan. Hugot niyang gigunitan ang armas nga diha sa iyang kamot. Naniid siya sa gawas.

“Unsa pay inyong gipaabot,” nadungog ko ang tingog ni Mr. Vidoya didto sa gawas. “Sudla na sila. Bahala na kamo sa lalaki nga iyang kuyog. Seguroa lang gyud nga dili madisgrasya ang babaye.”

Wala ko maglihok sa akong gipasalipdan. Ang akong mga mata didto ra kang Rodney. Gisap-ongan nako ang akong mga dalunggan dihang nagpabuto na si Rodney. -- Sumpayan pa