Dugos ni Eva

Gula 246

Gikulbaan ko pagkakita sa tawo nga nagpunay og tan-aw nako. Gilainan ko sa iyang lihok ug tinan-awan. Wala na ko motiwas og kaon. Nakigpamauli na ko kang Rodney ngadto sa pension house nga among giistaran. Nahibulong si Rodney sa akong pag-apura niya. Wala ko siya tug-ani sa akong namatikdan. Basta kay mipakisi gyud ko nga mamalik na kami ngadto sa pension house.

Nakasabot sa akong kabalisa, si Rodney wala na sab motiwas og kaon. Gipaputos na lang niya ang wala matiwas namong pagkaon. Human kabayri ang tanan, nanakay mig traysikol ug nagpahatod ngadto sa pension house. Samtang nagdagan ang traysikol, magpanglingi ko sa among luyo aron pagsuta kun wala bay sakyanan nga nagsunod namo.

“Unsa bay nahitabo nimo ganina nga morag duna ka may gikahadlokan?” Gipangutana ko ni Rodney dihang nahiabot na kami sa pension house.

“Husto ka, Rod,” nako pa. “Duna koy gikahadlokan kaganina.”

“U-unsa?”

“Dunay tawo nga nagpaatbang nako kaganina samtang nangaon ta. Nagsige siya’g tan-aw nako. Nahadlok ko. Tingalig sinugo siya ni Mr. Prax Vidoya.”

“Nganong wa man ko sultihi nimo dayon aron unta makabantay sab ko?”

“Gidaog ko sa kalisang. Wa na lang ko magdaghan pag sulti kay ang gusto ko mao nga mahilayo dayon sa maong tawo. “Nahadlok ko, Rod. Tingalig nahiabot na dinhi sa Balamban ang mga sinugo ni Mr. Vidoya.”

“Ayaw kabalaka, Eva. Nia ko. Di ko ikaw pasagdan. Panalipdan ko ikaw kutob sa akong mahimo. Makuha ka nila gikan kanako ibabaw sa patay kong lawas.”

Sa akong nadungog, nahigakos ko kang Rodney. Iya sab kong gigakos ug gihapuhap ang akong bukobuko. Hugot kong gipiyong ang akong mga mata samtang naggaksanay mi.
Naukang ang among panaggakos dihang mibagting ang telepono nga gipatong sa lamesa sa among duol. Nagkatinutokay mi si Rodney. -- Sumpayan pa