Gula 203
Gikaligoan kog halok ni Mr. Prax Vidoya. Hangol kaayo siya’g hinagkan. Gusto kong molighot aron makalikay sa iyang paghalok apan hugot kaayo ang iyang paggakos nako. Mikiat lang ang iyang mga kamot sa pagpanghinol sa pribadong mga parte sa akong lawas bisan og may mga salimbong pa kini.
Nakalitan ko sa gihimo ni Sir Vidoya nako. Wala ko magdahom nga makahimo siya’g ingon niini nako. Gitahod ko siya tungod kay nagtuo kong buotan siya nga pagkatawo. Pero gipanuwayan tingali ang hunahuna ni Sir Vidoya. Natental pagpahimulos sa kahigayonan nga kami rang duha sa balay. Misantop sa akong hunahuna nga may daotan gayod nga laraw si Sir Vidoya alang kanako.
“A-ayaw, Sir,” matud ko dihang milunga siya paghalok nako.
“Maako ka na gayod karon, Eva,” nagkanayon si Sir Vidoya. “Wa nay makababag sa gusto kong buhaton kanimo.”
Subli ko niyang gikaligoan og halok. Milugnot ko apan dili ko makapiog sa iyang kusog. Kusgan pa gihapon siya bisan may pangedaron na.
“Ayaw na lang pagpagahi-gahi, Eva,” matud ni Sir Vidoya. “Malipay ka man bitaw sa akong buhaton nimo. Sugot na lang kay wa ka nay laing mahimo.”
“Maluoy ka nako, Sir. Ayaw tiwasi sa pagguba ang akong kaugmaon.”
“Naluoy man bitaw ko nimo. Mao bitaw nga gipatrabaho ko ikaw dinhi kay naluoy ko nimo. Busa pangayoon ko usab ang imong pagsabot kanako karon. Naibog kaayo ko nimo, Hija. Busa tumani ko sa akong gusto.”
Subli ko niyang gikaligoan og halok. Giluod ko sa iyang gihimo maong milimbag-limbag ko. Nagpanglugnot. Apan kusgan kaayo si Sir Vidoya nga mipugong kanako. Gipugos ko niya’g pahigda sa iyang kama. Napahigda gyud ko nga naghayang. Unya mipatong siya nako. Dihang sugdan na unta niya’g panangtang ang mga salimbong sa akong lawas, mikisikisi kog maayo. -- Sumpayan pa