Buta ang gugma

(Gula 20)

Ingon sa misayaw sa tumang kalipay ang akong kasingkasing pagkadungog sa gipamulong ni Julius. Kun bulatik man lang ang iyang gisulti, I don’t care. Basta alang nako, gikalipay ko ang iyang gipanukli.

“Katulog na, uy,” giingnan ko siya samtang nagpadayon ang among panagsulti pinaagi sa cellphone. “Nasayod kong daghan kag atimanon ugma sa imong office.”

“Dili lagi ko makatulog,” matud ni Julius. “Ikaw ang akong gihunahuna kanunay. I see your face when I close my eyes.”

“Patuoha.”

“Tinuod lagi. Hinaot nga naghunahuna ka sab nako, Jomelle.”

“Naghunahuna man sab ko nimo, ba.”

“Salamat kun mao kana. Gilakip ba sab nimog hunahuna ang bahin sa gugmang akong gihalad nimo? Ang akong proposal?”

“Y-yes. Pero wa pa ko makapakanaog sa akong hukom.”

“Okey lang. Andam kong magpaabot.”

“Tingalig mahurot ang imong load. Bye na.”

“Sige, bye. I love you and sweet dreams.”

Human sa panagsulti namo ni Julius pinaagi sa cellphone, mihapa ko sa paghigda sa akong kama. Maoy akong gihunahuna ang iyang gipanulti. Morag may bahin sa akong balatian nga natukbil sa iyang mga pulong.

Mitingog ang message alert tone sa akong cellphone. Akong gisusi. Si Julius ang nag-text.  Akong gibasa ang gipadala niyang mensahe. Usa ka inspirational message ang iyang gipadala. May pasumbingay sa gugma ang maong mensahe nga naka-kilig nako.

Pagkaugma, ingon sa absent-minded ko nga miatubang sa akong mga estudyante sulod sa classroom. Wala magkadimao ang akong paghatag og lecture ngadto sa akong mga tinun-an sa grade one. Si Julius maoy akong gihunahuna samtang nag-lecture ko sa mga tinun-an. Dili gyud malaksi si Julius sa akong panumdoman. Nakigromansa siya sa akong kaisipan. – Sumpayan pa