Buta ang gugma

Gula 17

Wala ko makabalibad sa tanyag ni Julius. Ambot kon nganong kadali ra man kong misanong sa iyang tanyag. Naikog ko niya. Morag dili ko makabalibad. Maong misakay ko sa iyang awto aron ihatod ngadto sa akong gipuy-an.

Sa hilom, nakonsensiya ko sa akong gihimo. Ang akong gibuhat unfair para ni Alvin. Si Alvin ang unang mitanyag nga mohatod nako sa akong gipuy-an apan gibalibaran ko siya. Ug dihang si Julius na ang mitanyag nga mohatod nako, wala ko mobalibad. Nakaseguro kong mahiubos si Alvin kun masayod siya sa akong gibuhat.

“Salamat,” giingnan nako si Julius sa dayon na nakong kanaog human mohunong ang awto nga iyang gimaneho sa tungod sa balay nga akong gipuy-an.

“You’re welcome,” mubo niyang tubag. “Sayon ra man diay tultolon ang imong gipuy-an, Jomelle.”

Wala ko motingog.

“Mahimo bang bisitahan ko ikaw dinhi?” Gikan ni Julius.

“Nganong dili,” laktod kong tubag.

“Salamat. Sige, moanhi lang unya ko sa sunod nga mga adlaw. Bye.”

“Bye.”

Ug gipadagan na niya ang awto palayo sa akong nahimutangan. Dihang wala na nako makita ang iyang sakyanan nga miliko sa usa ka eskina, misulod na ko sa balay.

Nianang pagkagabii, nahibutho si Alvin sa akong gipuy-an. Wala ko magdahom nga mahitungha siya kay sa miaging gabii man lang siya namisita nako ug nagkakita pa gayod kami kaganinang adlawan didto sa balay nilang Annabelle. Misantop sa akong hunahuna nga gitakboyan tingali sa kakugi ang ulitawo kay nasagunson  man ang iyang pagpamisita nako. Sa sala, nagsultihanay ming duha.

“Wa ba ko makadisturbo nimo?” Gipangutana ko niya.

“Wa man,” laktod kong tubag.

“Importante kaayo kining tuyo ko kanimo karon.”

“U-unsa kana?”

“Gusto kong masayod kun unsay papel ni Julius sa imong kinabuhi.” -- Sumpayan pa