Pikat lang nimo

Ning ilang panagkita karon, gibati nila ni Boy ug Joan ang tumang kabakikaw sa usag-usa. Parehas na sila nga hingkod nga ulitawo ug dalaga. Si Boy usa na ka lisinsiyadong arkitekto ug si Joan usa na usab ka eligible nga maestra sa publikong elementaryang eskuylahan sa ilang baryo.

"Kumosta ang kinabuhi sa Amerika, Boy...?" si Joan ang unang mibuak sa kahilom samtang nagtupad sila sa paglingkod sa sopa sa hawanan. Bisita sa dalaga ang ulitawo sa ilang balay ning adlawa sa Domingo. Silang duha ra sa balay kay ang mga ginikanan ni Joan atua man sa lungsod nangompra sa ilang sinemanang kunsumo.

"Alegre ug sadya ang Amerika! Apan alang kanako, mas labaw'ng sadya kining dapit nga maoy unang namat-an ta'g kahayag! Nindot handumon ang kagahapon sa atong kabatan-on, Joan! Ang kanunay tang panag-uban nga mosangko dayon sa atong panag-away....!" nahikatawa si Boy nga mitutok sa dalaga nga nagpahiyom kaniya.

"O, naa na sab ka, ha? Mangaway na sab ka nako, Boy?" nagkatawa si Joan nga hugot mitutok sa ulitawo. Nagkasugat ang ilang tinan-awan.

"Pikat nimo....!" wa tuyoa nga nagkadungan pagsulti sila si Boy ug Joan nga ginuntan sa tukiki nilang katawa. Mga pulong nga sagad nilang malitok panahon sa ilang kabatan-on nga inanay'ng nanglunhaw karon sa ilang kaisipan.

"Pikat nimo, Joan! Sus, ikaw na lang kahay pansinon nako inigkahingkod na nato? Huh, no way! Nawong nimo morag dagway....!" pikatan dayon ni Boy sa iyang mga mata si Joan sa matag higayon nga mosangpot sa panaglalils ang ilang panagduwa og sungka.

"Sus, ikaw na lang sab, Boy!" pikatan sab dayon ni Joan sa iyang mga mata si Boy. "Pikat lang nimo, uy! Nawong nimo mora'g unggoy...!"

Managsilingan sila. Katalirungan. Magkadula sa pagkabata. Ug managklasmet pa gayud sila gikan sa elementarya hangtod na sa hayskol. Suod sila, apan kadali nga maglalis, mag-away.

"Pikat nimo, Boy! Ikaw nalang kaha? Sus, naay daghang lalaki sa atong baryo o klasmit nako sa kolehiyo sa lungsod nga mas guwapo pa nimo....!" hilabihang lagota ni Joan sa dihang gikomedyahan siya ni Boy nga may paghigugma kini kaniya.

"Mao ba? Aw, labaw pang pikat nimo, Joan. Daghan ra ba gyud nga naibog nakong mga klasmet nga babaye sa siyudad sa among kolehiyo! Aw, kun di ka moangkon nga pwerteng higugmaa nimo nako, di gyud ka makatilaw sa akong gugma...!"

Dugay na kadto. Nangligdas na ang daghang katuigan. Karon pulos na sila mga propesyonal nga maoy bugti sa ilang tagsatagsa ka mga paningkamot. Ug tulukibon karon ang ilang panagkita nga hingkod nang ulitawo ug dalaga.

"Ikaw ang akong gibalikan dinhi sa atong baryo, Joan! Dili na ni komedya! I love you...!" ni Boy nga midip-ig na gayud sa paglingkod sa dalaga nga wa maglihok. "Nalipay ko nga nagpabilin kang dalaga. Daghang babaye sa Amerika, apan usa lang ang gipitik sa akong kasingkasing sukad pa sa atong pagkabata...!"

"Pikat mo, Boy!" paraygon ang tingog ni Joan nga mitutok sa ulitawo. Nagtinutokay sila. Unya, inanay nga nag-akob ang ilang mga ngabil. Mga halok nga sa dugay nang panahon, natan-og sa tagsatagsa nila ka balatian.

"I love you too, Boy! Hagbay pa ang akong pagpaabot nimo....!" hagawhaw ni Joan nga migakos sa gikamingawang ulitawo.

"Pikat...!" hunghong usab ni Boy nga mihinol sa ugbon nga bilahan ni Joan human mawalis ang sidsid sa mubong sayal niini.

"Sige, pikata gyud...!" mikagiki pagkatawa si Joan. Nag-akob na usab ang ilang ngabil aron tagbawon ang ilang kaugalingon sa talagsaong gugma nga gitagana gyud diay sa panahon, alang kanilang duha. – Kataposan