Hangop sa kabuntagon

Nahigmata ko. Gipasiklapan dayon nako ang akong relo-de-pulso sa wala kong  kamot. Alas sayes na sa buntag. Abtik kong gilukot ang banig nga gihigdaan sa sulod sa akong barungbarong. Gihipos. Nagdali kong miduol sa gamay kong altar. Gitutokan ko ang gamay’ng imahen ni Ginoong Hesus.

Ug miyamyam ko sa naandan kong tulomanon sa pasalamat. Dayon, migawas ko sa akong barungbarong ug gipataas ang duha ka kamot nga mihangad sa kahitas-an. Tulumanon gihapon sa pasalamat nga maoy naandan kong buhaton sa dili pa ko magkurikuri sa uban  pang bulohaton ning buntaga.

Miduol dayon ko sa kusina. Giukban ko ang gamay’ng kaldero. May bahaw pa nga kan-ong mais. Gidagkotan ko sa pusporo ang karaan kong gas stove. Initon ko ang bahaw’ng kan-on ug paresan sa tinap-anang tulingan nga salin ko gihapon sa panihapon kagabii.

Nagyangoyango ko. Bastante na ang  tanan alang sa akong pamahaw. Naanad na ko sa kabus kong kahimtang dinhi sa eskuwater sa siyudad. Kontento na ko sa akong pagka-gulang ulitawo sa edad nga 70 nga abtik ug piskay lang gihapon nga manglihoklihok. Wa koy pagmahay sa akong kahimtang karon. Hinuon, mapasalamaton ko nga milahutay sa tanang pagsulay sa akong kinabuhi.

Ay, sus, kontento na ko sa akong pag-inusara karon. Kontento na ko sa akong pagka-magsusulat. Bisan kun ginagmay lang ang makobrang pahalipay nga agi sa panulat, apan nagpuyo ko nga malipayon. Kalipay ko ang pagsuroysuroy matag adlaw sa siyudad. Maglakaw lang ko sa dalan kay giisip nako nga usa ka ehersisyo. Kanunay kong mobisita  sa mga  balay sa higala kong mga magsusulat. Kadali da ko nga mailhan nga maglakaw daplin sa kadalanan. Mag-eyeglass nga pinayunyon sa ilong. Ubanon ang buhok. Magsul-ob og t-shirt nga may kwelyo. Karsones kabardin ug kape nga panit sapatos. Magsipit kanunay og taas-puting plastic envelope nga sudlanan ko sa akong mga sinulat.

“Noy Gundo! Segundo Mercado! Gundoy....!” kini ang sagad itawag kanako sa akong kahigalaan nga miasenso ug haruhay na ang kahimtang sa ilang mga negosyo. Sa hilom, nahinaway ko sa mga sapian ug adunahan kong mga higala. Magpasalamat sila sa GINOO tungod sa naangkon nilang kabtangan ug bahandi. Apan lahi ang akong prinsipyo ug baroganan sa pagpasalamat  sa Labaw’ng Makagagahom. Lahi ang naandan kong tulomanon sa paghangop sa kabuntagon isip pasalamat sa GINOO inigmata na nako.

Dihang natak-ang na nako ang gamay’ng kaldero aron initon ang bahaw’ng kan-on, mibalik ko sa gamay’ng altar sa sulod sa akong barungbarong. Gitutokan ko na usab ang gamay’ng rebolto ni Ginoong Hesus. Nagkitabkitab na usab ang akong baba sa pagpangayo og pasalamat. Alang kanako, mao gyud unta ni ang ensaktong buhaton, kabus man o adunahan, ang pagpasalamat sa Ginoo isip hangop sa kabuntagon. Inigmata natong tanan inig ka buntag, kini ang angay tang litokon.

“Salamat Ginoo nga nagginhawa pa ko. Salamat sa paglugway na sab nimo sa akong kinabuhi ning laing buntag sa pagpakigbisog...!”

Ang tulingig ug ungguyon kong nawong, mapasigarbuhon sa tanan nga ang maong matang sa pasalamat ngadto sa Ginoo, maoy naandan kong tulumanon sa paghangop ko sa kabuntagon. –Kataposan