Dugos ni Eva

Matud pa sa usa namo ka klasmet nga maoy nagtaho nako, bun-og kuno kaayo si Leroy kay wala kini dag-anan sa sumbagay nila ni Rodney. Apan nakaangkon usab si Rodney og bun-og sa nawong mugna sa makusog nga suntok ni Leroy nga miigo kaniya.

Sa akong kabalaka, nangita kog paagi nga magkasulti kami si Rodney. Didto ko siya gikahibalag sa merkado. Nangita mig dapit nga medyo layo sa ubang mga tawo aron magkasulti mig maayo. Gisukit ko siya bahin sa akong nabalitaan nga panag-engkuwentro nila ni Leroy. Gisuginlan ko niya sa nahitabo.

“Makalagot man siya,” ni Rodney pa. “Lisod man kaayo siyang pasabton ug arogante pa maong akong gibirahan.”

“Unsaon na man lang kun ikiha ka sa iyang mga ginikanan?” Gipangutana ko siya uban ang kabalaka. “O ba kaha mahibaw-an ang nahitabo ninyo sa atong mga magtutudlo. Tingalig mangadaot mong duha ning inyong kalaki.”

“Bahala na kun unsay mahitabo.”

“Moingon ka lang niana? Mag-unsa na man lang ko?”

“Pasensiya na, Eva. Wala ko lang kapugngi ang akong kaugalingon. Bation ko gyud ang insecurity kun dunay laing lalaki nga mangulitawo nimo.”

“Nganong ma-insecured ka man? Dili ba giingnan ko na man ikaw nga walay laing manag-iya nako gawas lang nimo?”

“Tinuod kana. Pero samtang dili ko pa ikaw maangkon sa hingpit, Eva, dili pa usab mawagtang ang akong insecurity. Dili ko kapugngan nga magselos.” – Sumpayan