Kun kahuyang ang mopatigbabaw

Midagan og kusog si Maricor. May gilikayan siya. Naghangos siya nga nakigbatok sa kahuyang nga karon nabatyagan niya nga inanay nga mibilikis sa kaugalingon.

Milingi siya. Nagsunod gihapon niya si Roel. Nagdagan usab kini

“Dios ko! Dios ko!” Mikibot ang mga ngabil ni Maricor. Nangita siyag kasandigan aron magmalig-on siya, maong nasangpit niya ang Dios.

Wala siya magdahom nga magkita sila si Roel sa merkado sa ilang lungsod sa Binawbao. Nagtuo siya nga misabot na kini kaniya ug adto na mopuyo sa siyudad kay atoa man ang mga ginikanan niini. Apan karon. Oo, karon.

Nagkakusog ang kakulba nga iyang gibati. Dili na siya buot nga masaag pa ang iyang kinabuhi sa balikong dalan, nga nahitabo kaniya kaniadto uban kang Roel.

Natental siya kaniadto sa higayon. Ang iyang kauhaw sa kalibotanong kalibotan gitambalan ni Roel nga nagpuyo ra usab duol sa ilang balay.

Nahiabot siya sa mingaw nga dapit sa lungsod sa iyang pagdinagan. Tungod sa iyang katarantar, wala na siya mahinultol sa dalan nga nahimutangan sa ilang balay. Mihangos siya. Mihangos tungod sa kakapoy.

“Maricor!”

Mitulo ang iyang mga luha dihang diha na sa iyang duol si Roel. Daw baga sa iyang pamatyag ang kainit sa palad niini nga mikupot sa usa niya ka kamot.

“Please, Roel, a-ayaw. Nia na ang akong bana. Di na siya mobalik sa pagtrabaho sa gawas sa nasud.” Nagpamahid si Maricor sa iyang mga luha. “Ayaw na kog tentala pag-usab.”

“Gimahal ko ikaw, Maricor. Di ko makalimot nimo. Ikaw ang kanunay kong gihunahuna.”

“Apan minyo na ko, Roel.” Nagpakiluoy si Maricor. Nakigbisog gayod siya sa kahuyang nga gustong mopukan sa iyang kalig-on.

Nganong paantoson nato ang atong kaugalingon. Nasayod kita nga gimahal nato ang usag-usa, Maricor. Kita ra ang mag-antos. Tagaan natog katumanan sa laing higayon ang atong gugma.”

“Please, Roel, biyai na ko.” Midanguyngoy si Maricor. Unya midagan na usab siya. Midagan ug midagan. Ang kangitngit nagsugod na pagtikyop sa palibot.

Unya natakilpo siya. Inanay nga iyang nabatyagan nga nawad-an na siyag kusog. Inanay nga mikagiw ang iyang kalig-on sa iyang kaugalingon.

“Maricor...”

Naamgohan ni Maricor ang mapugsanong mga kamot nga miagak kaniya sa pagpatindog. Ug dihang nakatindog na siya, ang mga bukton ni Roel mibilanggo sa iyang lawas, sa lumoy niyang lawas.

“R-Roel...”

“Mar...”

Managhigugmaay sila sa wala pa maminyo si Maricor. Apan gidugtong pag-usab ang ilang pagbati dihang nanarbaho sa gawas sa nasud ang bana ni Maricor nga usa ka engineer. Duha ka tuig ang kontrata. Duha ka tuig nga giantos ni Maricor ang kamingaw. Nag-edad pa si Maricor og bayinte singko. Batan-on pa siya nga magpuasa sa lawasnong himaya. Ug kini ang wala makita sa iyang bana. Apan ang tanan niyang panginahanglan sa kagabhion, gihatag ni Roel. Apan gusto na siyang magbag-o. Gusto na.

Apan ania si Roel. Ug ang kahuyang mipatigbabaw gayod sa kaugalingon ni Maricor. Gibaslan niya ang paggakos kaniya ni Roel. Ug puno sa kauhaw nga nag-akob ang ilang mga ngabil. – Kataposan