Hiyasmin (181)

“NANGAKO ako sa’yo di ba? Hindi ko sasa­bihin kahit kanino na nagtapat ka sa akin,’’ sabi ni Hiyasmin. Pinanindigan niya na wala siyang pinagsasa­bihan kahit nasabi na niya iyon kay Nanay Julia.

“Magaling kasing mag-imbestiga ang nanay ko. Baka kulitin ka e madulas ang dila mo. Gusto ko talaga na walang makaaalam ng mga pinag-usapan natin.’’

“Makakaasa ka, Sir Dax.’’

“Huwag mo na kaya akong tawaging Sir. Dax na lang, puwede?’’

“Okey lang sa’yo?’’

“Oo naman. Kasi’y para akong tumatanda kapag tinatawag mong Sir Dax.’’

“E di sige, Dax.’’

“Pipilitin ko nang huwag maging tiyope sa iyo, Hiyasmin.’’

Sinenyasan ni Hiyasmin si Dax na huwag ilakas ang boses dahil baka marinig Grab driver.

Hininaan ni Dax ang pag­sasalita. Napapansin nga rin niya na parang na­kikinig ang drayber.

“Mabuti naman at na­pag-isip-isip mo na huwag nang maging mahiyain.’’

“Oo. Nila­la­banan ko nang huwag­ maging du­ngo. Kung ma­wawala yun, baka maging madali ang pagtanggap mo sa akin.’’

Tumangu-tango si Hiyasmin.

“Baka hindi na magtagal at sagutin mo na ako.”

Muling sinenyasan ni Hiyasmin si Dax na huwag lakasan ang boses.

“Sorry,’’ sabi ni Dax.

“Meron lang akong pinu­problema, Dax.’’

“Ano yun?”

“Paano kung malaman ni Nanay Julia na hindi mo naman talaga ako boarder? Na ako ay pinag-aral mo?’’

“Anong problema roon? Wala akong nakikitang ka­salanan dun.’’

“Ipagtapat ko na ba kay Nanay Julia ang tungkol dun?’’

“Huwag muna. Sasabihin ko sa’yo kung kailan.’’

“Sige.’’

LUNCH TIME. May si­nabi si Dax kay Hiyasmin.

“Mamayang gabi, pupun­tahan uli kita sa room mo.’’

“Bakit?”

“May sasabihin uli ako. May nakalimutan akong sa­bihin sa’yo.’’

“Ano yun?’’

“Mamaya ko na sasa­bihin.’’

“Ano oras ka pupunta?”

“Mga 11:00.’’

Itutuloy