Kinuha ang anak sa biyenan

Dear Dr. Love,

Ako po si Amy. Kinuha ko ang anak ko sa biyenan ko dahil na miss ko na siya. Pero na-galit ang mister ko dahil mas mahihirapan daw kaming mag-alaga dahil pareho kaming naghahanapbuhay.

Ok lang naman sa akin kung mahirapan ako, mas gusto ko kasing kasama ko ang anak namin habang lumalaki siya. Kaya ko naman magtiis at magpuyat bilang nanay niya. Wala naman sigurong ina na magpapabaya sa kanilang anak.

Gusto ko nga sanang kumuha ng kasambahay pero ayaw ng mister ko, baka lalo lang daw mapabayaan ang bata.

Amy

Dear Amy,

Bilang isang ina, natural lang na gusto mong maging malapit sa iyong anak at makasama siya habang lumalaki. Ang pag-aalaga at pagiging present sa mga mahal sa buhay ay isang matinding responsibilidad, ngunit isang pagmamahal din.

Minsan, maaaring magkaiba ang pananaw ng mag-asawa sa mga ganitong bagay—’yung isa ay mas nakatuon sa praktikal na aspeto ng buhay (gaya ng paghahanapbuhay at mga gawain sa bahay), habang ang isa naman ay mas nakatuon sa emosyonal at personal na pangangailangan ng pamilya. Ang pag-aalaga sa anak ay hindi lang pisikal na gawain, kundi emosyonal din, at ang mga bata ay talagang nangangailangan ng presensya ng kanilang mga magulang, lalo na sa mga formative years nila.

Minsan, ang pagkakaroon ng kasambahay ay hindi lang for convenience, kundi practical solution sa mga sitwasyon tulad ng pareho ka-yong nagtatrabaho at may anak na kailangang alagaan. Pag-usapan ninyo kung paano ninyo maiiwasan ang pag-aalala niya na baka hindi maayos ang pag-aalaga sa anak. Kung maganda ang komunikasyon at may tamang kasunduan, makakahanap kayo ng paraan na pareho kayong komportable.

Mahalaga na mag-usap kayo ng maayos ng asawa mo tungkol dito. Baka may mga paraan na magkasama kayong magtutulungan sa mga gawain at maghanap ng solusyon para hindi maging mahirap para sa inyo. Halimbawa, maaari kayong magtulungan sa schedule o maghanap ng support system para sa mga oras na pareho kayong abala sa trabaho.

DR. LOVE