Hiyasmin (119)

“Basta makakaya ko rin lang, tutulu­ngan­ kita sa anumang problema,’’ sabi ni Dax.

“Marami na akong nasabing ‘salamat’ sa iyo Sir Dax pero hindi ako magsasawa. Tala­gang napakalaki nang nagawa mo sa aking buhay. At uulitin ko uli na balang araw, babayaran ko ang mga nagawa mo sa akin.’’

“Sabi ko naman sa’yo, okey lang ‘yun. Wala akong hinihintay na kabayaran.’’

“Basta Sir Dax. Pagdating ng araw, babayaran kita.”

“Sige ikaw ang bahala!’’ sabi ni Dax na nakangiti.

“Hindi ka mapigilan e.’’

Nagtawa si Hiyasmin.

“Hindi ako nagbibiro, Sir Dax.’’

“Ako rin, hindi nagbibiro, ha-ha-ha!’’

Sabay silang tumawa.

“Sige tapusin mo na ang pagkain mo at aalis na tayo. Baka may pasok ka bukas, Hiyasmin.’’

“Wala na akong pasok Sir Dax. Puwede akong hindi na pumunta sa school bukas at sa mga susunod na araw.’’

“Ah ganun ba?’’

“Babalik ako sa school kapag malapit na ang graduation.”

“Ah okey.’’

Binayaran ni Dax ang kinain nila at lumabas na sila sa restaurant.

“Bumalik uli tayo rito ha?’’ sabi ni Dax.

“Bakit Sir Dax?’’

“Dito kasi tayo unang kumain nang tayo’y ma­ging magsiyota, ha-ha-ha!’’

Kinurot ni Hiyasmin sa braso si Dax.

“Puro ka biro!”

(Itutuloy)