Ikaw na tingali ang gasa nga dugay ko nang gipangayo gikan sa langit
sa kamaayo mo gusto ko ang ngalan mo sa tibook kalibutan isinggit
tungod sa katalagsaon mong hiyas nga sama sa adlaw ang kainit
kay ikaw ang naghupay sa akong gibati nga kagul-anan ug mga kasakit.
Ang pagkamaayo mo, higala, sama sa kaanindot sa dagat
motaob ug mohunas man apan walay pag-usab ang iyang kaparat
bisan pa man sa kabangis sa hangin kaniya mohampak
ingon niana ka hugot ang gugma mong way pag luag.
Pinangga kong higala, daghang salamat sa imong kaayo
imo akong giagak gikan sa dalan nga padulong sa kalayo
imo akong gigiyahan gikan sa alimoot kong pagkatawo
sa diin ako naglunang, nagtampisaw sa akong mga bisyo.
Ikaw ang akong magbalantay ug akong anghel
ang mga pahimangno ug tambag mo sa akong ulo gisilsil
tungod ug pinaagi kanimo ako naghinolsol ug nagbag-o
kay sa mga sayop kong lakang ug buhat imo akong gipa-amgo.
Kaanindot sa kalibotan kong daghan ang sama kanimo
kalinaw ug gugma tingali ang magpatigbabaw ug magpaluyo
tingali walay kagubot o kagul-anan ang mahitabo
kay gugma man ang maglihok sa matag usa kanato.
Higala, matapos man ang kalibutan
dili ug dili ko gyud ikaw mahimong makalimtan
kay ang mga tambag mo nakatohup na sa akong alimpatakan
nga kanunay kong gihinumduman, gisunod ug gituman.