"Salvi Carmel Apa"

Gipanumpa ko na sa buwan ug sa mga bitoon sa kalangitan, 

Nga ang paghigugma ako na gyud nga talikdan.

Pero wala ko damhang dili diay nako mapugngan,

Ang panaad nga kining butanga dili ko tugtan.

Sa matag higayon nga ako mubalibad sa gibati,

Ang mga pitik niining dughan ko akong masinati.

Kung imung dagway na ang naa sa akong hunahuna,

Akong kaguol mawala ug ang langit maghimaya.

Ang imong kaanyag himaya sa akong panan-aw,

Mga suliran ko kalit lang mahanaw.

Kay susama pud ka sa usa ka bitoon,

Sa layo pa lang ikaw akong gihandum.

Kanunay lang mogilaw imung mga mata,

Mutyang perlas ka nga nagbinugtong ra.

Ikaw ang labing tam-is nga musika,

Sa matag higayon imong gipahunong akong ginhawa.

Apan bisag ako karon nangandoy ra,

Dili gihapon ko mawagtangan og paglaum.

Nga usa ka adlaw mas maila-ila pa tika,

Bisag mahimu man lang ko imong suod nga higala.

Saksi ang Ginoo sa gibati nako karung panahona,

Siguro nagkatawa na karon siya.

Nagkanayon nga ako na pud nakagusto og dalaga,

Ang maanyag nga si Salvi Carmel Apa.