Hunyo ning tuiga kita nagkaila,
Sa tungha-an kita managhigala.
Apan sa pagdagan sa panahon
Wala damha, ako kanimo nahigugma.
Matag-panihapon, kita mag-uban,
Panag-istorya walay kinutuban.
Apan kadto wala na sa akong hunahuna,
Kay duna ka na may hinigugma.
O, unsaon nalang ning akong pagbati,
Sa akong dughan ikaw man gyud ang gi-singgit.
Ang adlaw puno sa kamingaw,
Kung ikaw wala sa akong panan-aw.
Sakit man sa akong dughan
Ikaw kinahanglan ko nang biyaan.
Pagtuon ang mas labing atubangon
Para matam-is nga kaugmaon maangkon.
Pasaylo-a ko Inday
Kay ako sa imong kinabuhi nakasamok na.
Unsaon man, ako man lagi nahigugma,
Sa matam-is mong pahiyom
Wa gyu’y sama.