Mga Pahiyom sa Pagbag-o

Mihadla sa akong pag-inusara,

Ang mga tawo nga nagkaguliyang sa gawas

Buntag na diay.

Ug ang bidlisiw sa adlaw nagtimaan,

Magsugod na usab ang naandan  nga mga kalipay ug kasakit,

Sa kinabuhi nga giamomahan sa pagpanlimbasog

Didto  sa may eskina, misugat sa akong mga mata si Pedro

Nagduot-duot sa iyang kareton,

Kansangang sulod niini mga balde sa tubig aron ibaligya sa iyang mga suki

Nga niadtong tungora wala pa mahumdi ang mga buhok.

Malipayon ang iyang dagway nga nagkanta-kanta,

Uban sa iyang MP3 nga mapasigarbuhon niyang giwara-wara.

Ug mihunong sa akong tugkaran,

Si Litoy nga nagdala sa iyang traysikad.

Daw dili mairog sa hangin ang hinapay niini nga gikaligoan sa gel.

Naghuwat siya sa mga sumasakay,

Samtang paspas ang iyang mga tudlo nga nakigkombate sa iyang selpon.

Inubanan sa iyang mga pahiyom nga siya ray nahimuot.

Hay, kinabuhi katam-is dimdimon

Sa kawad-on mipatigbabaw ang pagpakaaron-ingnon

Sa mga butang nga lumalabay nagbutokbutok ang dughan sa kalipay,

Daw usa ka mahuyang nga midip-ig sa katahom.

Mao ba kini ang gitawag nilang bag-o nga kinabuhi?

Aduna bay nabag-o o ikaw ang naghatag sa dalan sa pagbag-o?