Usa sa mga mahagiton nga propesyon nga naa dinhi sa Pilipinas ang trabaho sa mga tigbalita. Kalakip niini ang peligro sa kinabuhi ug maakusahan og walay pasaylo nga publiko.
Ning bag-o lang, atol sa Senate hearing niadtong Oktubre 23, 2024, si Mindanao Independent Press Council president Editha Cadauya misaway sa liderato sa Kingdom of Jesus Christ tungod sa pagpanghasi ug pisikal nga pagpangdapat kanila sa mga sakop sa media nga nag-cover bahin sa pag-serve sa warrant of arrest batok sa ilang lider nga si Apollo Quiboloy. Gibugalbugalan ug gipasanginlang mga “binayran.”
Apan dili lang gikan sa maong habig ang dili maayong pagtagad nga nadawat ang mga sakop sa media, hasta pud gikan sa habig sa kapolisan. Kay matud pa, dunay mga impormasyon nga gitagotago sa mga polis ngadto sa media.
Usa lamang kini sa daghang mga pagpanghasi ngadto sa gitawag og “fourth state” o media o press nga gigarantiya sa Konstitusyon ang kagawasan paghimo sa ilang trabaho.
Sa nanglabay nga mga katuigan, daghang mga sakop sa media ang gipamatay tungod sa ilang pagbutyag sa mga iregularidad ug hiwing binuhatan sa mga naa sa posisyon ug gahum.
Kinsa may makalimot sa gitawag nga 2009 Maguindanao massacre , katorse ka tuig na ang nilabay sumad niadtong Nobiyembre 23.
Moabot 58 ka mga tawo ang nikuyog sa convoy sa pagduso og certificate of candidacy ni Esmael Mangudadatu, ang bise mayor sa Buluan, apan sila gi-kidnap ug gipangpatay. Gilubong silang tanan sa usa ka lugar didto sa Ampatuan, apil sa gilubong ang ilang mga sakyanan.
Si Mangudadatu wa pakuyoga sa convoy kinsa makig-atbang unta kang Datu Unsay mayor Andal Ampatuan Jr., ang anak sa incumbent Maguindanao governor nga si Andal Ampatuan Sr. para sa pagka-gobernador national elections niadtong 2010.
Sa 58 ka mga biktima nga naglakip sa asawa mismo ni Mangudadatu, duha niya ka igsuong babaye, mga abogado, ordinaryong motorista nga naalaang kauban sa convoy, ug ang 34 ka mga tigbalita.
Kahinumdoman nga sa wala pa kadto nahitabo, ang Committee to Protect Journalists daan ng mikonsiderar sa Pilipinas nga ikaduha sa “most dangerous country for journalists” sunod lang sa Iraq.
Ang mga sakop sa media mura og bibingka diha sa pugon, apan unsa nalang kaha kun walay independenteng tigbalita?