Sa dihang nitakboy ang balatian

Sa akong personal nga kasinatian, ganahan kaayo nga walay mausik sa akong oras. Ang tanan planado ug daghang mga buluhaton nga angayang tiwason. Apan niabot ang panahon nga ako nagluya. Gitakboyan ko og hilanat ingon man ubo. Namuypoy ang akong kaluwasan. Dunay mga iskedyul nga ikanselar.

Nagmukmok ko sa akong kwarto samtang nagtutok sa krusipiho nga hinatag ni Anhing Padre Norbing Llanos. Namalandong ug nag-ampo.

Sa hinay hinay akong angkunon ug dawaton nga niabot na gyud ang panahon nga misulod nako sa katiguwangon.

Nunot ning maong kamatuoran ang pagkahinay sa lawas ug nahimo na akong vulnerable sa balatian. Dili na sama kaniadto nga paspas ang lihok ug wala sa bokabularyo ang kakapoy. Ang tanan dunay kinutoban matud pa.

Apan dunay mga realizations ug kahimatngon. Kini naglambigit ning mosunod:

1. Diha sa nagkahinay nga panglawas ang kanhiay nga paspas nga paglitok sa mga pag-ampo nahimo na karong hinay ug mas maampoon.

2. Diha sa paspas nga lihok nahimo akong nahikalimot sa pagsaulog sa kasamtangan ug sa mga tawo sa akong palibot. Apan karon akong naamgohan nga bisan gani ang yano nga manghihilot angayang pasalamatan sa iyang inantigong pisil mawala lang ang akong pamaol.

3. Kun kaniadto paspas ang paglitok sa mga pulong ang ubo nga nipakgang sa akong pagsulti nahimong pahinumdom nga dili sa tanang panahon kita paminawon hinunoa adunay  mga sanglitanan nga kita mohilom ug maminaw.

Diha sa kahilom anaa ang Ginoo. Diha sa Ginoo anaa ang kalinaw. Bisan pa man sa nahiagomang balatian salamat gihapon Ginoo.