ENERO 24, 2016; Ikatulo nga Domingo sulod sa tuig.
Mga Pagbasa: Neh. 8;2-4a,5-6,8-10/Sal. 19/1 Cor. 12;12-14/Lk. 1;1-4;14-21
Segun sa naandan si Jesus moadto gyud sa sinagoga panahon sa adlaw nga ipagpapahulay. Ug sa dihang gibasa niya ang basahon nga sinulat ni Propeta Isaias gitataw niya nga ang tanan nga gibasa ang nahatagan og katumanan.Diin gibutang ni Jesus mismo sa iyang kaugalingong kahimtang ingon nga Mesiyas nga maoy magdala og kalingkawasan sa mga tawo nga anaa sa kahimtang sa pag-antos ug kaulipnan. Kini ang matang sa pagka-Mesiyas nga napuy-an ni Jesus ug ang maong mithi sa kalingkawasan gikan sa bisan unsang kahimtang nga dili maayo maoy nagdapit kanato nga manginlabot alang sa kaluwasang dayon kanila nga nahimong binilanggo sa sayop nga pagtuo ug hanap nga panan-aw sa kinabuhi. Gidihogan kita sa Dios tungod kay duna kita’y linain nga buhat apan sa laing bahin gihuypan kita sa iyang gasa sa Espiritu Santo aron makahatag kita og kinabuhi kanila nga anaa na sa kamatayon sa espirituhanong panaw. Kun matuman ang tanan nga gipanagna, ang Dios ang maghatag kanato og dapit o luna aron matuman ang kawsa nga gisugdan sa iyang bugtong anak.