Tan-awa ang di makita

Ang atong mata, gigamit kini alang sa pagtan-aw sa mga butang makita ug sa pagsud-ong sa kamatuoran sa atong pagpakabuhi ning tulukibon nga kalibutan. Ang pagtan-aw, natural kini sa adunay mga himsog nga mga mata.

Apan sagad, kun unsay nakita sa mata, mao na la'y sandigan sa atong pagsalig, nga di na mosil-ing sa paghubad sa kahulugan ini. Igo lang tutokan ang pagtagbaw sa mga mata, nga way pag-aninaw kun unsay mga epekto niini.

Kun igo lang isalig sa mata ang pagtan-aw, kalagmitan maghatag ni'g di maayong sangputanan. Kay ang mata, mahiligon kaayo sa makalipay o nindot nga talan-awon. Nga danihon kang lamaton sa tentasyon nga sa ilawom niini, mao diay ang gahong nga anamon tusakon nga patyon ang imong paglaum.

Aron di mosipyat ang mata sa nakita, mas maayo itugyan sa utok o hunahuna, nga maoy motan-aw sa wa makita niini. Nga tugkaron ang kamatuoran diha sa kahiladman, sa kasingkasing kun unsa ang tinuoray nga motibo ini.

Angayan lang nga kini ang buhaton nato, kay dili lalim nga maminghoy kita sa pagmahay, nga nahitumpawak  sa tentasyon, human sa makadiyot nga  pagtagamtam sa kalipay. Ulahi nang nakaamgo, dihang nabatyagan na ang kasamok sa malinawong kinabuhing nagusbat ang gipanday nga kaugmaon.

Unya, malisud na ang pagpabarug sa tigbayon, nga ang pundasyon sa imong paningkamot, mahulog lang sa kapakyasan. Unsaon nga kompiyansa ra kita sa makita apan ang bitik nga wala nato matan-aw, maoy naghunlak nato sa way kinutuban nga kasakit. Hinuon ang tanan, mentras kita buhi, may paglaum pa. Kun, itugyan ang pagsalig nato sa Kahitas-an, katabangan kita sa pagtan-aw sa mga butang di makita, aron kita giyahan sa atong pagabuhaton. Kay siya'y nakakita sa tanan, nga way nakatago bisan ang kasingkasing nga di nato makita.