Ang tawo kun may plano alang sa iyang panginahanglan, sayon ra mohimo og pakunsoylo nga saad, bisan kini wala pa's hunahuna unsaon ni sa pagtuman. Nga ang sagad gud nga tuyo niini, mao man ang pagkabig og kompiyansa nga kasuportahan ang hunahuna niya, nga makuha ang pasalig nga moabag kaniya
Hinuon, usa ni sa maayong stratehiya sa pagkombinsi sa tawo, apan ang uban wa magtagad niini kun unsa ang epekto sa saad nga pakyason. Ilabi na moabot ang panahon nga paninglon ka's saad, nga naglaum nga imo ni'ng tumanon. Hangtud nawa nang pailob, ang kaugalingon mo ila nang hasulon.
Dili ka man matandog sa kaulaw, apan ang imahe mo maoy grabeng nabun-og sa pagtamay, nga halos mawad-an ka na'g gahum nga ikaw masaligan. Kun wa na'y mosalig, bisan luyo sa matinud-anon nga pagbag-o mo, dili ka na sab katuhoan. Mao ni sakit nga bawos, nga ugtason ang kinabuhi mo's pag-antus.
Kun di buot nga kini masinati nimo, ayaw panaad nga wa kay kapasidad sa pagtuman, nga igo lang nimo pakyason.
Himoa ang saad, makatabang ka's ilang paglaum sa imong kamatinud-anon, nga di na angay nga ikaw ilang panilngon.
Ipakita ang pagpakabana ug kalipay sa paningkamot sa katumanan sa saad.
Kay dili ra ba kita makahimo nga mag-inusara nga madaugon ning kinabuhia, kun wa na'y tawo nga mosalig kanato, nga ihatag ang ilang pagsalig nga kita katabangan. Mao kini ang epekto, nga wala kaayo makita, nga ang uban, ulahi na nakaamgo nga igo na lang sa pagbasol sa ilang kaugalingon.
Busa, isilsil sa atong panumdoman, nga ang saad gihimo di aron pakyason. Kun imo ni nahinaykan, singkamotan nga kini matuman.
Luyo sa tanan, sa imong sinsero nga paningkamot, napakyas ka gihapon, isugid sa hintungdan, aron di mawala sa hingpit, ang pagsalig nga imo sila makombinsi pagbalik.