Problema kanunay sa dakbayan sa Sugbo kun asa ipahiluna ang mga mabiktima sa mga katalagman ilabi na sa sunog. Tinuod nitabang ang dakbayan apan dunay mga higayon nga bation og kasagmuyo ang mga biktima sa tinagdan kanila sa mga tawong gipadala aron maoy motabang kanila.
Duna man guy mga social welfare workers nga maayo lang sa pagsugod sa trabaho, apan pagkataud-taod mosinta na ang tingog ug arogante na og tinagdan sa mga biktima, kay siguro gipangkapoy na sa ilang gihimo.
Kini maoy hinungdan nganong imbes makatabang, nakadugang lang sila sa kasakit nga gibati tungod sa di kinasingkasing nga serbisyo ngadto sa mga nasunogan.
Ang mga biktima, bisan nagkinahanglan sa hinabang, manghuyhoy na lang ang abaga nga mamalik sa daplin kay inutil man ang ilang gidangpan.
Usa sa sanglitanan niining di maayong emergency response sa mga LGUs mao ang paggamit sa mga eskuylahan ug mga barangay covered courts o gymnasiums isip evacuation centers.
Kining mga pasilidad way privacy, wa bay katungod ang mga biktima nga magpabiling intact ilang dignidad? Nakadugang man hinuon kini sa makaluluoy nilang sitwasyon. Gawas pa niini, kanunay ‘sab maapektahan ang klase sa mga bata kay ang ilang classrooms gihimo mang katulganan sa mga evacuees. Napagan hasta ang edukasyon sa kabataan.
Makadaghan na kining nahitabo, apan hangtud karon wala gihapoy solusyong gibuhat ang lokal nga kagamhanan aron usbon kini nga sistema.
Di ba mahimo nga ang siyudad mangandam daan og mga container vans o mga closed-type tents nga gibahin daan aron paigo ang usa ngadto sa tulo ka pamilya aron temporaryong kapuy-an?
Ang pagtabang sa mga biktima kinahanglang kinasing-kasing ang pagtagad, dili pakapinan og pangyam-id ug banghag ang pinutos nga relief goods.