Disyembre 21, 2014: Ikaupat nga Domingo sa Adbiyento

Mga Pagbasa: 2 Sam. 7;1-5, 8b-12/Sal. 89/Rom. 16;25-27/Lk. 1;26-38

Emmanuel

Dili kaayo katuohan  ang  ginaingon nila nga ang Dios halayo gikan kanato. Siya kanunay ania uban kanato ug nahimong sama kanato tungod sa iyang dakong gugma sa katawhan. Mao nga si Jesu-Kristo bisan sa iyang pagka-Dios nahimong sama kanato hinuon hawa sa sala. Ang kasulatan nag-ingon: “Tungod kay gihigugma pag-ayo sa Dios ang kalibutan nga tungod niini iyang gipadala ang iyang bugtong anak aron si kinsa kadtong motuo kaniya dili mamatay kondili makabaton sa kinabuhing dayon. (Juan 3;16). Mao angay lamang nga atong sination ang presensiya sa Dios diha mismo sa mga dagway niya dinhi sa yuta nga way lain kondili ang tawo nga sama nato.

Adunay mga higayon diin ang Dios dili makahatag og hinanaling tubag sa atong mga pangutana apan usa ra gyud ang seguro nga ang Dios uban nato labina sa mga higayon nga kita mag-antus. Kini ang kahulogan sa Emmanuel. Ang Dios nakigpuyo gyud ug nisinati sa atong mga panginahanglan ug mga pag-antus. Kini ang nihimo niya nga suod ug personal alang kanato.

Panapus

Ang pinakanindot nga gasa nga atong ikahatag ngadto sa Dios ug sa atong mga mahal sa kinabuhi mao gyud ang atong panahon. Ang paggahin og hamubo apan undanong panahon sa pagpakigkukabildo dako na kaayo og kahimoan nga ang tawo mosinati sa iyang bili ug dungog. Ug kay bililhon siya ang tawo nga sama kaniya ang nigahin og igong panahon nga siya paminawon, maymayan, ug higugmaon. Sugdan nato ni mismo diha sa atong pamilya.