Adunay mga tawo nga hilabihan kaayo nakaabuso sa iyang kinabuhi. Ambot nasayud ba siya kun unsa gyud ang kabililhon niini. Nalimot tingali nga usa ra ang atong kinabuhi. O kaha wa lang maghatag bili sa iyang kinabuhi. Tingali anaa sa hunahuna niyang pahimuslan kini apan ang paagi sayop lang.
Hinuon di kita ka basul ngano naingon sila niana, kay nag-agad man gud kini sa situwasyon kun unsay atong naamgohan ning kinabuhia. Mao nga ang uban wa lang magpakabana sa ka dakong mahimo sa iyang kinabuhi. Usik kaayo ang talent sa kinabuhi nga gihatag kanato sa kahitas-an.
Ang talent sa kinabuhi, gihatag kini aron palamboon alang sa atong kapuslanan. Nga ampingan ang lawas aron makahimo kita sa mas mabungahon nga kinabuhi. Nga mabuhi nga mabaskogon nga adunay pangandoy. Di kay latagaw ang isip, nga nagpalabay sa daghang oportunidad.
Inig-abot sa utlanan, wala nay silbi ang kinabuhi tungod sa epekto sa pagpasagad.Kausa ra gyud ug di na mabalik pa ang kinabuhing naugtas. Ang lawas luya na kay wala amumaha o ampingi ang maayong panglawas. Nga unta dili man kita inutil sa paningkamot, apan ang naka-apan ang lawas nawad-an na’g gahum nga mabuhat pa ang gusto mo niya ning kinabuhia.
Busa, unsa may plano ta sa kinabuhi ug ang mga gihan-ay nga tulomanon nga mapanday ang katumanan sa mga pangandoy, ayaw gayud kalimot nga iprayoridad ang kahimsog sa lawas. Kay kini ang dako mong puhonan nga makaseguro kang mapuslan mo ang kalampusan nga imong gitinguha. Ug ayaw kalimti ang pagsangpit sa Dios, nga maoy tinubdan sa atong kinabuhi.