Sa biblical nga kasaysayan, atong nahibaloan nga ang grabeng lunop sa tibuok kalibutan, mao kadtong nahitabo sa panahon ni Noe. Gani gimandoan si Noe sa Dios nga pabuhaton og dakung arka didto sa dakong bukid. Unya pagkahuman nag-awhag siya sa katawhan nga pasakyon aron maluwas.
Apan wala’y nanumbaling sa awhag, wa magtagad ang katawhan sa dakung peligro nga mahitabo sa lunop.Gikataw-an si Noe, dihang nakita nila ang arka nga naa nakatungtong ibabaw sa mga bukid. Pag-abot sa tagal, nisakay ang pamilya ni Noe kauban ang tanang paresan nga kahayopan.
Way nagdahum nga naglutaw na ang arka, dihang nisaka na ang tubig sa bukid.Ulahi na sila nakaamgo, nga gipalunopan sa Dios ang katawhan nga wa mopatuo sa pasidaan. Susama usab kini sa atong panahon, nga giawhag kita sa pagpanginlabot aron kalikayan ang baha nga makamugna og lunop.
Tungod sa pagpuril sa mga kakahoyan ug pag-ungot sa mga imburnal nga napuno sa basura. Way pagtagad sa pag-amping sa kalikopan. Kita ra ang napuwerhisyo ug misumbalik kini kanato, ang epekto sa dili tinuoray nga pagsanong sa mga awhag. Hinuon dili pa ulahi, makapangandam pa kita sa pakighiusa, nga makiglambigit sa kawsa alang sa pagpanginlabot sa pag-atiman sa kalikopan. Basig moabot ang panahon nga molapaw ang dagat sa yuta.
Matngonan ang basura alang sa iyang nahimutangan, dili kay pasagdan nga gianod sa ulan. Tabangan nato nga mabuhi ang gipananom nga kahoy, nga kini maoy motuhop sa tubig-ulan. Hawanan ang kasapaan aron di mosuyla, kay usa kini sa mga hinungdan sa lunop ilabi na dinhi sa atong mga dakbayan.