Sa mga tawo nga tihik o kuripot, dili gayud kita makapaabot nga sila magpakabana sa uban niadtong mga tawo nga may dinaliang panginahanglan. Unsaon, na usab man ang iyang panan-aw sa kinabuhi dihang nakaangkon na siya’g gahum gumikan sa suwerte o kaabunda sa iyang kinabuhi. Dili na kaantigo molingi o wala na kakita sa kanhiay niyang mga nasinating kalisud.
Apan aduna pa baya’y pipila nga atong malauman, nga usahay ato pang masaypan silang kuripot, apan ilawon sa kasingkasing nila may nahibilin pang tinubdan sa kaluoy.
Gusto sila mohatag apan ila unang susihon pag-ayo kun di ba mausik ang ilang pagtabang. Kay naa man guy uban nga magpahimulos na lang permi sa kayo sa naghatag.
Di mabasul ang naghatag nga maniguro segun sa ilang gituhuan, unsaon mao may ilang pagkatawo. Mas arang-arang na lang kay bisan sila kuripot apan manggihatagon man sila sa mga tawo nga makuhaan nila’g kaayohan.
Gusto nila nga makabarug ang gihatagan nga di magsalig sa sige’g pangayo. Mao gyud ang angay, kay dili man sa tanang panahon nga kita mahatagan.
Busa bisan kita wala’y kuwarta, dili kita angay magkuripot o magdinalo.
Kinahanglan magmanggihatagon sa unsa may atong ikasarang. Kay dili lang sa kuwarta kita makahata’g kundi ang atong pagpakabana sa pagtabang sa laing mga paagi. Paglaum ug pagkamaunongon sa nanginahanglan, igo na makahatag nila’g kadasig, sa pagpaningkamot nga makat-on sa pagbarug.
Kun di kita kontento sa ihatag sa kuripot, ipukos ang buhat sa panlimbasug.