Pagkamakanunayon

Usa ka higayon niana samtang akong gihungitan ang bata nga pwerting lipaya sa burger nga akong gidalit, ako giduol sa inahan ug giingnan: “Maanad gani nang bata padre, magpangita gyud na nimo!”

Sa tanto nakong pangutana, akong hisayran nga mismo ang amahan sa bata ang dili diay intawon mohungit mismo sa iyang kaugalingong anak. Ang bata sa laktod nagkinahanglang matudloan diha sa pagkamakanunayon kon consistency.

Ang bata bisan pa man sa kalinghod sa iyang salabutan ang nahimong abli sa mga impormasyon ug kasinatian nga gipabati ngadto kaniya.

Negatibo man o positibo. Kun buot ka nga ang imong anak magdako ingon nga tarong ug maayo, ipakita matag adlaw ang mga matarong hiyas ug pamatasan aron mamahimo kining kabahin sa iyang sistema.

 Apan ang pagpakita og mga taras nga salikwaot sama pananglit sa paghubog-hubog atubangan sa imong mga anak o dili ba kaha ang pag-away away atubangan sa kabataan ang dako usab og kahimoan diha sa matang kinaiya nga ilang mapuy-an ugma damlag. Ang mga maayong sanglitanan sa usa ka ginikanan ang dako kaayo og kahimoan diha sa matang sa kinabuhi sa mga anak.

Si St. Therese of Liseux  ang nisulat sa iyang autobiography ning mosunod: “They were beautiful days for me, those days when my dear king (ang iyang amahan nga si Louis Martin) took me fishing with him… I only could think of heaven.”  Ang gipakitang kinaiya ug sanglitanan ni Louis Martin uban sa iyang mga anak ang nakahimo kaniyang lig-on nga pwersa nga naka-impluwensiya sa matag Kristohanon ug Relihiyosong Bokasyon sa iyang mga anak.