Mga ang-ang ug ang mga sikolohikal nga implikasyon sa paglubong

2. Ang kamatayon diha sa katesismo sa Simbahan

“Diha sa kamatayon, ang kalag mahimulag sa lawas apan sa panahon sa kabanhawan, ang Dios mohatag kanato og dili madunot nga kinabuhi sa atong lawas...maingon nga si Kristo nabanhaw ug nabuhi hangtod sa kahangturan, kita usab ang pagabanhawon sa katapusang adlaw.”

Ning maong kapasikaran,mas haom nga dili nato ipunting ang atong kaugalingon sa bisan unsang lumalabay hinunoa, ato hinuong ipunting ang atong kaugalingon sa bisan unsang langitnon ug tunhay. Ang kamatayon diay dili usa ka katapusan hinunoa, sinugdanan ug ganghaan alang sa kinabuhing dayon. Kini tungod kay ang Dios sa sinugdanan pa lamang ang nibuot nang daan nga makigsuod kanatong mga tawo nga tungod niini gipadala niya ang iyang bugtong anak aron si kinsa kadtong motuo kaniya, dili mamatay kun dili makabaton hinuon sa kinabuhing dayon. Tungod ning maong kasuod, ang Dios mibuot nga ang iyang Anak mokunsad sa kalibutan sa mga patay. Adunay tulo ka kahulogan kining pagkunsad sa mga minatay. (cf. Katesismo sa Pilipinong Bisaya num. 590-592). -- Sumpayan pa