MARSO 17, 2013: Ika-upat nga Domingo sa kwaresma
Mga Pagbasa: Is. 43;16-21/Sal. 126/Fil. 3;8-14/Jn. 8;1-11
Ang babaye sa ebanghelyo nakasala nga tungod niini angayan lamang nga batuon siya hangtud siya mamatay. Nasakpan siyang nanapaw. Patyon siya dili lang sa pagpanapaw kondili usab sa iyang pagpakaulaw sa iyang banay. Gidala ang maong babaye ngadto kang Jesus. Kun iyang hukman nga angayang patyon ang maong babaye nan, ang uban moingon wala siyay kaluoy.
Kun iyang pasayloon, nan, wala siyay pagtagad sa Balaod ni Moises. Ning maong sitwasyon, gitandog ni Jesus ang moral nga kahimtang sa matag usa nga anaa niadtong higayona. Si kinsa kadtong walay sala ang mouna pagbato sa maong babaye. Pamaagi nga nakaluwas sa babaye gikan sa kamatayon.
Ayaw na pagpakasala. Kini mao ang tambag ni Jesus sa babaye. Ang maong tambag mamahimong tambag alang kanatong tanan usab. Ang sala maoy timailhan sa mga higayon nga kita wala magmatinud-anon ngadto sa Dios. Ang gugma sa Dios maoy usa ka makahuloganon kaayong hinungdan kun nganong likayan nato ang sala. Mas bati kun maglikay kita sa sala kay nag-apas kita og langit ug gilikayan nato ang impiyerno.
Sama sa natad sa paghigugma tali sa bana ug asawa. Ang bana bisan halayo ang iyang asawa ang dili makaako og pagbinuang sa iyang asawa tungod kay iya siyang gihigugma. Ang asawa dili makaako nga ibaylo niya ang iyang bana sa usa ka tiguwang sapian kini tungod kay gihigugma man niya ang iyang bana sa hilabihan. Ang maong gugma ang mobunga gyud og pagkamatinud-anon. Ingon ini usab ang atong relasyon ngadto sa Dios, naglikay kita sa sala tungod kay nahigugma kita sa Dios nga nasilag sa sala apan nahigugma ug naluoy sa mga makasasala.