Ang nagbasol

“Emyot ug Isok, mangayam ta ninyo’g mga langgam ug baboy ihalas sa lasang aron atong isud-an” ni Teryong. “Magdala ta’g pagkaon, tubig, tirador ug pusil. Dili ta motuo nianang mga dili ingon nato!”

“Sige, Teryong, kay wala tay lingaw!” Nagkadungan sa pagsulti ang managhigala.

Sa didto na sa lasang nakita nila ang daghang mga langob ug karaang kahoy. Nasiplatan sab ang mga kalabera sa tawo duol sa dakong langob. Apan sa kalit lang may bag-ong miabot nga nibato’g sa karaang kahoy nga usa ka itom nga langgam. Unya gitirador ni Emyot ang itom nga langgam. Pak! Wala maigo ug didto kini padulong sa laing karaang kahoy nga pinuy-anan sa sipat nga agta. Gisundan kini niya.

Sa bahin ni Isok ug Teryong sila na lang duha ang nahabilin. Wala damha may nasiplatan silang de kolor nga baboy ihalas. Gigukod ni Teryong dala ang pusil. Si Isok na lang ang nahabilin.

Sa dapit ni Emyot gisayt pag-ayo ang itom nga langgam aron masiguro nga maigo sa tirador. Pak! Naigo ang langgam ug napisok ang mata. Taudtaod nisakit ang iyang mga mata hangtod nga pula na ang panan-aw. Wala paabota ningsiga ang iyang mga mata kay may niguho sa dakong langob nga usa ka dakong sawa ug gilamoy si Emyot.

Sa nahimutangan ni Teryong nakita niya pagbalik ang de kolor nga baboy ihalas. Gitirahan niya sa dalang pusil. Bang! Naigo ang de kolor nga baboy ihalas. Malipayon siya. Apan wala siya masayud nga nasuko ang engkanto nga maoy tag-iya sa mananap.

Wala magdugay may nagpadulong kaniya nga usa ka laksot nga manikin. Gitirahan niya sa dalang pusil. Bang! Naigo ang lawas sa manikin. Apan sa kalit lang nanglurat ang mga mata ni Teryong, kay ang dagway sa manikin mao si Isok.

“Pasayloa ko, Isok, sa akong nabuhat, wala nako tuyoa”, ni Teryong.” Nakasabot nako gilamat ang akong panan-aw sa dili ingon nato. Nagbasol ako nga dili motuo sa maligno.” Dangta’g pipila ka gutlo nang hup-ak ang iyang panit sa tibuok kalawasan hangtod nga naglisod sa pagginhawa dayong bugto sa ginhawa. (Kataposan)