Wala tugahi'g anak sila si Bosyok ug Esyat. Ug nagtinda tinda sila'g pagkaon. Sa ginagmay nilang negosyo nilambo kini hangtod nahimong sapian.
Apan sunod adlaw na ang adlaw sa pasko. Unya naay nanaygon nga mga bata. Ug didto nanaygon sa magtiayon. Igo lang gibugaw dalang apod hapak sa ulo. Pagkataudtaod may laing nanaygon nga niabot, usa ka tigulang lalake nga puwerte kalago ug taas ang buhok ug bahong anso. Pagkahuman sa daygon gihatagan ang tigulang og botelyang walay sulod ni Bosyok.
"Manoy, ayaw'g huboghubog ha...?" ni Bosyok nga nikatawa dalang patid.
"Pahawa na dinha tiguwang, kay baho kang anso!" sagbat ni Esyat.
"Katig-a ba ninyo'g kasingkasing. Dili man mo maluoy og pobre!" matud sa tigulang. "May adlaw rang mawala ang inyong bahandi."
Pagka buntag gikutlog sa ilaga ang tanan tinigom nga kwarta sa magtiayon. Unya sa pagtikyop sa kagabhion nasunog ang tanan nilang negosyo hangtod nga nabangkaruta. Nihilak ang managtiayon ug nakaamgo sa ilang binuhatan. Wala paabota nisakit ang tiil ni Bosyok hangtod nahimong sanglahon. Nahinumdom dayon si Bosyok sa tigulang nga iyang gipatiran.
"Esyat, gigabaan ko sa tigulang nga akong gipatiran!" ni Bosyok. "Nia usa nako ka sanglahon."
"Nakasabot nako, Bosyok, kadtong tawo nga imong gidagmalan usa ka dili ingon nato!" ni Esyat. Apan sa kalit lang nahatiurok ang magtiayon kay kalit nibutho ang tigulang lalake.
"Iyo, nagduda ko nga ikaw ang nagmugna sa trahedya sa among negosyo nga nasunog ug sa akong balatian!" ni Bosyok. "Wala ka masayop kay kamo mapahitas-on!" matud sa engkanto.
"Gaba na kini sa atong kangil-ad nga binuhatan Bosyok", ni Esyat.
"Tinuod kana, Esyat. Ug kining atong giatubang ... siya ang nanaygon nga engkanto." (Kataposan)