Matag hapon iyang tutokan ang hulagway ni Helen diha sa iyang pitaka. Nakakuha man gud siya’g hulagway ni Helen dihang mikuyog siya’g pangaligo sa mga barkada niya dinhi sa ilang balangay sa Tubod.
Dinhi sa ilang baryo si Helen ang matawag nga dunay dagway, kaibgan gyud sa mga ulitawo. Artistahon siya'g bayhon. Ug maong wala gyud lung-i ni Matias ang pagsige’g sunodsunod kang Helen.
Apan miprangka si Helen nga si Matias dili mao ang tipo niyang lalaki. Apan nagpadayon gyud si Matias sa iyang paghalad kang Helen. Dinhi sa ilang baryo daghan nang nahibawo sa tinguha ni Matias ngadtong Helen.
"Bisa'g imo kong gipakyas, Helen, okey lang na nako. Ang importante nga makita tika kanunay," pahayag ni Matias.
"Dili ka kapoyon ana, Matias, nga wala man kay mapaabot nga gugma gikan nako," ni Helen nga mora'g napungot.
"Ako kapuyon? No, dili na mahitabo nako. Musamot hinuon ang akong kalagsik sa higayon nga makita ko ikaw..." miigham si Matias nanarapo sa singot diha sa iyang agtang. "Higugmaon ko ikaw, Helen..."
"Sama ka ra sa iro, nga nagpaghot kanus-a matagak ang buwan, mao nay imong gusto, Matias?" napikal si Helen usa niana ka gabii dihang namisita na usab si Matias sa dalaga didto sa ilang balay.
Milabay ang daghang katuigan naminyo si Helen. Si Matias nagpabilingulitawong guwang. Namatay ang bana ni Helen. Ug nabiyuda siya nga wala’y anak sa iyang bana. Ug karon, dihang wala tuyoang nagkita sila si Matias didto sa simbahan. "Helen, kaanindot unta kun kita pa ang nagkadayon. Pero, okey na sa ako, sa giingon ko na higugmaon ko na lang ikaw sa damgo..."
Ug gikuptan ni Matias ang kamot ni Helen. Wala mobalibad si Helen. Ug nakita niya sa mga mata ni Matias ang usa ka talagsaong gugma, apan wala ug wala gyud siya’y gugma niini. Husto si Matias nga damgo na ang tanan. (Kataposan)