Niadto si Ponyong sa dagat aron manulo og mga isda, kasag ug kinhason. Wala magdugay, daghan na kaayo’g kuha ang ulitawo. Nalipay siya labi na nga mangasawa na siya sa dalaga nga si Lolita.
Apan sa tantong paglakaw sa dagat ni Ponyong may nanitsit kaniya. Naigking ang ulitawo kay nakita niya ang usa ka engkanto nga gwapo nga makighigala kaniya.
Gikan sa ilang panagsuod, gitabangan si Ponyong sa engkanto hangtud nga nahimo siya nga sapian. Sa iyang kahimtang daghan na’g mga tindahan, namaligya ‘sab siya’g pagkaon. Nagkadayon gayud sila si Lolita.
Untop alas 4:00 sa hapon may nakita si Ponyong nga usa ka dayo nga tigulang babaye nga nagsul-ob og lubos nga itom. Taas kaayo’g buhok ug lago pa g’yud.
Nangayo kini’g pagkaon ni Ponyong, apan gibalibaran niya ang dayo, kay para kaniya walay bili ang maong tawo. May gisulti ang lago nga babaye sa dayon niya’ng biya.
“Dong, sa imong gibuhat pagabasolan mo ang tanan. Nasilawan ka lang sa imong bahandi nga nakuptan,” matud sa tiguwang.
“Pahawa diha, manang!” ni Ponyong nga nagkatawa dala’ng bugal-bugal. Pagka sunod adlaw may daku’ng kumbira si Ponyong, kay adlaw man niya nga natawhan.
Ug nagsugod na’g kumbira ang mga tawo. Nanaglinya aron kuninitan ang mga lamian nga pagkaon. Wala paabota, nakita na usab ni Ponyong ang dayo nga nagsul-ob og lubos nga itom nga kalkag na ang buhok.
Samtang diha na sa iyang atubangan ang lago nga babaye wala g’yud kini hatagi’g pagkaon ni Ponyong. Sa laktud dili patas ang pagtagad sa mga tawo. Wala pa g’yud matagbaw, giabog ni Ponyong ang dayo nga tigulang, dayong lakaw.
Pagka buntag, nasunog ang tindahan ni Ponyong hangtud nga nahanaw ang iyang bahandi. Nahinumdom siya sa usa ka dayo nga iyang giabog. Ug sa pagtikyop sa kagabhion nagpakita niya ang tigulang.
“Dong, kumusta...dili lalim nga mawala ang bahandi dili ba...?” “Manang, nakaagpas nako...ikaw ang nagmugna ning tanan....!” ni Ponyong.
“Maayong masayod ka nga dili na mabalik ang imong mga bahandi, kay ang naghatag kanimo nga usa ka engkanto nga gwapo, akong anak. Didto sa among kalibutan patas akong pagtagad madato man o pobre,” sa tiguwang pa.
“Manang, leksiyon na kini nga nahitabo kanako. Ug kining niabot nga trahedya sa akong kinabuhi igo na kaayo nga makapaamgo sa akong binuhatan. Pero awahi na ang tanan,” matud ni Ponyong. (Katapusan)