Siya ug ako sa kangitngit

Diha nga nakapahimutang na ko sulod sa hotel, milingkod ko sa ngilit sa mahunolhunol nga kama. Mingaw ang lawak nga akong nahimutangan.

Gibati ko ang kalaay sa pag-inusara. Wala lang tuyoa, nahinumdom ko ni agaw Paulo. Wala ko kapugngi ang pagdagayday sa akong mga luha.

Si Paulo ang hinungdan kun ngano’ng naingon ako niini. Siya’y naghimo’ng miserable sa akong kinabuhi. Sa laing bahin, gibati ko ang gamay’ng consolation.

Sa akong gihimo karon, dili na makapanghilabot si Paulo nako. Makalikay na ko niya. Dili na siya makapadayon sa pagpahimulos sa akong pagka babaye.

Pagkaugma, nangita dayon ko’g balay nga aduna’y kuwarto nga kaabangan. Sa akong pagsubay-subay sa kadalanan sa lungsod sa Talibon, nagbantay ko nga dili makit-an ni bisan kinsa nga nakaila nako.

Daghan ra ba nga taga Mabini nga magkanunayan sa Talibon. Delikado kun makaila sila nako ug makatug-an sa akong mga ginikanan o ba kaha kang Paulo nga nia ra ko sa Talibon magtagotago.

Wala’y bakante’ng kuwarto ang mga balay-paabangan nga akong giduol. Mipadayon ko sa paglakaw subay sa sementado’ng karsada sa lungsod.

Matag karon ug unya magpanglingi ko sa mga karatola sa pamasin nga kini makatudlo kanako sa sulbad sa akong panginahanglan.

Mipadayon ko paglakaw, wala madugay akong natukmaan ang usa ka agrivet store. (Sumpayan)