Gula 189
“Dugay ka na ba dinhi sa Cebu?” Gipangutana ko si Edward samtang nagdagan ang taxi nga among gisakyan subay sa C. Padilla Street.
“Kapin na’s usa ka bulan,” maoy iyang tubag. “Nabalaka ko pag-ayo diha’ng wala ko na ikaw makontak. Hangtud nga mihukom na lang ko pag-abandonar sa akong pagtuon aron pangitaon ka. Namasin ko nga makit-an ko ikaw dinhi sa Cebu mao nga mianhi ko ug salamat nga mibulig nako ang kahitas-an ug nakit-an ko ra g’yud ikaw.”
Gihinuktokan nako ang gipanulti ni Edward. Sa akong pag-analisar sa iyang sinultihan, wala ko’y nakita’ng timailhan nga nagbaton siya’g kayugot kanako bisan pa man nga gipatay sa akong tatay ang iyang amahan.
Posible hinuon nga maayo lang g’yud siya nga magpakaaron-ingnon mao’ng wala nako hisabti ang dautan niya’ng tumong sa pagpanimalos kanako.
Apan suheto ko sa kinaiya ni Edward. Dili siya ingon niana ka salingkapaw. Inanay na’ng mibalik ang pagsalig ko kaniya.
“Ngano’ng nakahunahuna ka man nga sa Cebu ko pangitaon?” Gipangutana ko siya. “May nakatug-an nako nga may uyoan ka dinhi sa Cebu mao nga namasin ko nga nia ka dinhi,” laktud niya’ng tubag. “Kinsa may nagsulti nimo niana?” matud ko. “Si Monica.” (Sumpayan)