Adlaw sa Pasko. Bugnaw ang hangin nga gibuga sa panahon. Sadya ang katawhan sa Locon nga nagsaulog sa Pasko. Apan alang ni Don Eking napulo na siya ka tuig nga way kalipay sa Pasko. Gani iyang gibiyaan ang mansiyon nilang balay sa siyudad. Iyang gibaligya. Ug ania na sila puyo sa Locon, ang lugar nga natawhan ni Ester, iyang asawa.
“Kasadya ning taknaa, dapit sa kahimayaan, mao ray among makita, ang panagway nga masanagon,” awit sa bata nga nakatandog sa bantilis nga kasing-kasing ni Don Eking ug nakapasibog sa iyang nangagi.
“Imong giguba ang kasadya sa Pasko, ang imong kaugmaon. Ikaw man unta ang bugtong namong kalipay, apan di maayo ang imong gibawos namo. Nagpabuntis hinuon ka,” pangasaba ni Don Eking ni Rona ang bugtong niyang anak.
“Apan Papa, nagkahigugmaay kami si Ruel,” pangatarungan ni Rona.
“Wa na koy anak nga Rona, layas aron di ka nako mahinaykan,” ni Don Eking.
Mao kadto’y sinugdanan sa Pasko nga nawad-a’g kalipay si Don Eking. Apan nagmahay siya sa iyang gibuhat. Pinangga niya ang bugtong nilang anak.
“Wa ka mahadlok nga nag-inusara sa pagpanaygon Inday?” sukna ni Don Eking.
“Wa Nyor, naninguha ko nga makasapi, aron makapalit og pansit, kay akong ika-napulo ka tuig nga kasumaran karong adlawa,” pasabot sa bata.
“Kinsay ngalan nimo, Inday ug kinsay imong ginikanan?” hirit nga sukna sa Don.
“Marivic Real Fajardo, Nyor. Rona Real akong inahan ug Vic Fajardo akong amahan, Nyor,” tubag sa bata nga nanaygon.
Gigakos ni Don Eking ang bata ug gihagkan. Makita sa iyang mga mata nga malipayon siya karong Paskoha. “Day Marivic, kuhaon nato si Papa ug Mama nimo. Saulugon nato ang Pasko ug imong adlaw,” ni Don Eking. (Kataposan)