Naghubo si Mayita mangtas

Guwapa si Mayita ug dinhi sa sityo Buak-Kaldero wala nay makalabaw pa sa iyang katahom. Dunay mga dalaga nga nagpuyo sa ubang sityo dinhi sa ilang balangay sa Pusod-Pikot apan dili gyud makatupong sa kaanyag ni Mayita.

Si Vernaculo naibog kang Mayita apan igo lang sa tan-aw kay manggi-uwawon lagi nga pagka-ulitawo. Kausa, nagkadungan sila’g kawos og tubig sa tubod nga nahimutang sa puting pangpang duol sa karaang baliti, apan wala’y malitok nga mga pulong ang ulitawo, igo lang sa tutok.

Apan si Enciong nga may pagkapalikiro maoy nakalitok sa iyang gibati ngadtong Mayita.

Nya pa, “ibog kaayo ko nimo, uy, Mayita. Guwapa kaayo ka ug nindot pa gyud og lawas, lupig pa ang usa ka bold star sa imong lawas.”

“Mao ba,” mubong tubag ni Mayita nga mipahiyom ug milubyok ang duha ka kandiis sa iyang lamurok nga aping.”

“Ugma, adtoa ko sa balay, bisitahi ko, ha, Enciong.”

Milumpat ang diwa ni Enciong sa pagkabati niya sa gisulti ni Mayita daw dili siya makatuo. Tuod, sa iyang pag-adto sa balay nilang Mayita, si Mayita rang usa.

Apan kalit lang miabot si Vernaculo ug milingkod atbang kang Enciong.

“Enciong, Vernaculo, maghubo ko dinhi sa inyong atubangan ug si kinsa kadtong makaaguwanta sa akong hitsura, maoy akong higugmaon.”

Ug naghubo dayon si Mayita, Mibulto ang katahom sa kinatibuk-an sa iyang lawas ug nakapanlad-ok si Enciong. Apan kalit lang nahimong laksot ang nawong ni Mayita ug duna nay daghang balhibo nga nanurok sa tibuok niyang lawas. Midagan si Enciong, si Vernaculo nagpabilin. (Kataposan)