Gula 116
Daw kalit lang nanghugot ang panit sa akong nawong dihang misugat sa akong panan-aw ang pamayhon ni James nga nagpaingon sa akong nahimutangan. Kalit lang kong gikulbaan.
Wala ko masayod kun unsay angay kong buhaton. Misantop sa akong hunahuna nga likayan ko si James apan apiki na. Duol na siya kanako.
Gawas pa, tingali’g makaingon siya nga wala ko’y maayong pamatasan kun ako siyang likayan. Anak gud siya sa akong agalon. Kun tukion, agalon ko usab siya.
Ug kun unsay respeto nga akong gihatag ngadto sa iyang inahan, mao usab unta kini ang akong pagrespeto kaniya.
Gihulat ko na lang nga mahiduol na gayud siya sa akong nahimutangan. Nakareyalisar ko nga dili ko siya angay likayan kay wala man siya’y sala nako. Ako pa gani hinuon ang may dakong utang kabubut-on ngadto kaniya.
“Wa na man lagi ka mo-reply sa akong text kagabii,” matud ni James sa dihang nagkaatubang na kami. “Nasuko ka ba sa akong gibuhat?”
“Wa man,” nako pa. “May angay ba gud kong ikasuko?”
“Well, para nako, wa kay angay ikasuko kay nagsulti man lang ko sa tinuod. Nahibulong lang ko kun nganong wa ka na mo-reply sa akong text, Jezebel.”
“Nakatulog na ko. Kaganinang buntag na nako nabasa ang uban nimong mga text. Wa na lang sab ko mo-reply kay nagtuo kong late na kaayo.” -- Sumpayan pa