Ang nindot nga pinaskuhan

“Mavic, kun adunahan pa lang unta ta, kaanindot nga maghiusa atong mga anak ug apo dinhi sa atong panimalay matag adlaw,” pangindahay ni Titing.

“Nindot unta ang imong pangindahay, pero unsaon kabus man kita sa bahandi,”  mahay ni Mavic ngadto sa iyang banang si Titing.

Nalingaw ang magtiayong Titing-Mavic sa ilang mga apo. Bisan sa kalinghod nila’g salabutan apan maayo na kaayong manganta ug manayaw. Mao nga dili matukib ang kalipay sa apohan. Sa kalipay ni Titing, nahandom niya ang mapait niyang kagahapon.

“Dili man patas imong pagtratar nako, Papa, ako na lay maninguha nga makapadayon sa akong pagtuon,” mahay ni Titing sa iyang amahan.

“Maayo pa, aron masukod ang imong paningkamot,” balos sa iyang amahan.

Human sa pangluod ni Titing sa iyang amahan, wala na siya mouli sa ilang balay. Working student siya sa dakong unibersidad sa dakbayan sa Sugbo.

Kauban sila sa klase ni Mavic. Kauban sab silang nagtudlo sa Malbog Elementary School. Nagkatukma ilang panahon. Ug gibugkos sila sa salag sa kaminyuon.

“Ting, imo nang turno sa pagkanta,” kuhit ni Mavic.

“Buanga nakatulog man ko,” pasangil ni Titing.

Nalingaw silang tanan sa pagsaulog sa diwa sa Pasko. Ang mga anak ni Titing-Mavic, ilang mga apo hilabihang lipaya.

“Papa Titing, Mama Mavic, nagkasabot kaming magsuon nga ibalik lang namo ang pinaskuhang ihatag ninyo,” ni Paul nga kinamanghuran nilang anak.

“Mga anak, nahatag na ninyo ang nindot nga pinaskuhan. Ang kalamposan ninyong upat sa pag-eskuyla ug among mga apo,” ni Titing. (Katapusan)