Jezebel - Gula 108

“Nagpaabot ko sa imong tubag, James,” giingnan ko siya.

“Dili pa karon ang hustong panahon, Jezebel, aron masayod ka sa lintunganay’ng katarongan nga nagpaluyo sa tanan kong gihimo,” matud ni James. “Basta kini maoy timan-i. Adunay mas bug-at nga hinungdan kun nganong gusto kong masayod si Mama sa tanan bahin kanimo. Pagkakaron, igo lang kong naghawan sa agianan.”

“Wa ko ikaw hisabti, James.”

“Makasabot ka ra unya inig-abot sa tukmang panahon, Jezebel.”

Dayon mibiya siya sa akong atubangan. Mipaturatoy siya paglakaw hangtod nga nawala na siya sa akong panan-aw. Ang iyang gisulti nagbilin og kalibog sa akong kaisipan. Wala ko makatugkad sa kahulogan sa iyang gipamulong.

Wala ko na lang hasola ang akong kaugalingon bahin sa gisulti ni James nga wala kaayo nako hisabti. Gitapdas ko kini sa akong hunahuna.

Pagkaugma, nagsugod dayon ko sa akong bulohaton isip katabang sa panimalay sa mga Lim. Wala ko maglisod sa akong trabaho kay gigiyahan man ko ni manang Ester sa angay kong buhaton. Buotan sab kaayo si manang Ester nako.

Nakahigayon mi’g panagtabi si manang Ester human sa among mga bulohaton. -- Sumpayan pa