Gula 93
Gibitad ko ni Laurence aron dali ra kong makasulod sa sakyanan. Ug giserad-an dayon niya ang pultahan sa didto na ko sa sulod. Unya mikatawa siya.
Gipadagan dayon ni Laurence ang sakyanan. Dihadiha miaginod ang sakyanan. Pagliko namo sa usa ka eskina, mipahugong na siya sa pagpadagan.
“U-unsay buot ipasabot niini, Laurence?” Nangutana ko. “Asa ko nimo dad-a?”
“Ayaw na lang pagdaghan pa og langas, Jezebel,” matud ni Laurence. “Masayran mo ra unya kun asa ka nako dad-a.”
“Matud mo, imo kong dad-on ngadto sa presinto sa kapolisan?”
“Kaganina. Pero karon nausab ang akong hukom. Adto ka nako dad-on sa himaya, Jezebel.”
“U-unsa?” Nakugang ko.
Mikatawa siya. Nahingpit ang akong katahap nga daotan siya’g tuyo nako. Nabalaka ko pag-ayo. Unsa man kahay akong buhaton aron makaikyas ko gikan sa iyang mga kamot. Ingon sa napanghilantawan ko na kun unsay mahitabo nako kun dili ko makalingkawas gikan niya.
Taudtaod na ang pagpadagan sa sakyanan. Sa akong banabana, layo na ang among naabtan. Naglingilingi ko. Wala ko’y nakitang kabalayan. Gikulbaan ko’g maayo.
Mihunong ang among gisakyan tungod sa usa ka bakanteng lote. Ngitngit ug mingaw ang maong dapit. Wala’y sakyanan nga nangagi sa maong lugar. – Sumpayan pa