Usa ka gabii, nagmaneho sa iyang awto si Dra. Emily Bron. Nakita niya nga nabanggaan sa awto nga iyang gisundan ang usa ka lalaki.
“Hesus! Ang tawo nabanggaan, wa man lang hunongi sa nakabangga!”
Midugok dayon ang mga tawo sa nahitaboan sa aksidente. Gibati si Emily og kaluoy sa tawo, busa nagpatabang siya sa mga midugok aron isakay sa iyang awto ang tawo. Iya kining gidala sa klinika sa higala niyang doktor kay mao may nahiduol nga tambalanan.
“Kinsa man ni, Emily?”
“Wa ko kaila niya, Dok, kay nagsunod lang ko sa nakabangga niya. Naluoy ko maong akong gidala dinhi. E-charge lang nako ang tanang gasto niini, Dok. Tawga lang ko kun unsay gikinahanglan. Unsa bay kahimtang niya?”
“Bali ang usa niya ka tiil ug dako’g samad ang iyang ulo nga tingali nabunal sa semento.”
Nianang pagkabuntag nahigmata ang tawo. “Huh! Nganong nia man ko sa ospital?” Nakapangutana siya sa kaugalingon. “Nars, unsa may nahitabo nako?” “Nabanggaan ka gabii, sir. Wa kay panimuot nga gidala dinhi.”
Nakatulog og balik ang tawo ug sa iyang pagmata, nahinumdom na siya sa tanang nahitabo. Tuig 1990 dihang nalunod ang bapor nga iyang gisakyan ug sukad niadto wala na siyay nahinumdoman.
“Nars, unsang tuiga na karon?”
“Two thousand ten.”
“Huh! 2010! Kun mao, 20 anyos ko’ng nakalimot sa nahitabo nako. Na-amnesiya ako sulod sa 20 ka tuig!”
Taudtaod nahiabot si Emily.
“Ako’y nagdala nimo dinhi kagabii, sir. Unsay ngalan nimo?”
“Redentor Alcoseba, Mam.”
“Ig-unsa nimo si Redentor Alcoseba Jr., anak ni Eva?”
“Akong anak ug si Eva akong asawa. Hain man sila karon?”
“Tua gihapon sa inyong balay. Ikaw diay ang amahan ni Junjun nga dugay nang nawala. Unsa man diay ang nahitabo nimo? Nganong nawala ka man?” “Nalunod ang bapor nga akong gisakyan sa kakusog sa bagyo ug naigo ang akong ulo sa dakong tabla nga milupad. Mora kadto ang akong nahinumdoman hangtod karon. Nganong nahibalo ka man, Mam?”
“Ako si Emily, kaslonon kami ni Junjun. Tingali naamnesiya ka pagka-igo nimo sa tabla. Ako silang paanhion karon dayon.” Gitawag dayon ni Emily si Junjun ug Eva sa iyang selpon. Wala madugay miabot si Eva ug si Junjun.
“Redentor, salamat nga buhi ka! Wala gyud ko motuo nga patay kana, busa gipaabot ko ang adlaw nga mobalik ka kanamo ni Junjun,” ni Eva nga migakos sa iyang bana.
“Eva! Junjun! Salamat sa Diyos nga nagkita gihapon kita. Abi ko’g wala nay banag-banag sa kabuntagon nga moabot kanako!” (Kataposan)