Naglagot na ang mga lumolupyo dinhi sa sityo Bukag-Kawayan kay ingon sa gidimalas na ang ilang pagpananom. Sukad nga nagbuhi si Itong og duha ka buok uwak nga karon misanay na ug puwerte nang daghana kay mikabat na man og kinse ka buok. Saba ra ba kaayo kanang panahon sa udtong tutok ug adto kini silang mga langgama maglupadlupad sa may daplin sa lugot. Ambot nganong ganahan sila didto nga mingaw man kaayo kadtong dapita.
“Maghimo ta’g petisyon, mga silingan! Atong papahawaon si Itong dinhi kay nagdala lang na siya’g demalas tungod sa iyang mga uwak!” ni Matoy pa nga nakighinabi sa mga silingan niya.
“Gawas nga mora’g wala na magsilbi ang atong pagpananom kay giabot og dakong hulaw, nakadungog ko’g estorya didto sa isla, sa isla Langay-Pako nga kana si Itong kaliwat og mangtas nga ungo! Mao diay! Nga duna siya’y daghang uwak!! Kay ungo diay nang tawhana!” “Sayon ra na, Matoy,” ni Kolasito pa ngadtong Matoy.
Hutdon nato’g patay ang mga uwak ni Itong, total duna man tay mga pusil di ba? Huma’g patay nato sa iyang mga uwak, atong isunod si Itong kay ungo man kaha na siya, busa, angay siyang patyon, kay kita unya’y balbalon ana niya, na impas tanang utang!
Kini si Kolasito bag-o pang nakagawas sa bilanggoan kay nakadunggab, wala hinuon mamatay ang iyang gidunggab ug nag-atubang siya’g kasong frustrated murder.
Tuod, dala ang ilang mga armas de fuego ilang giadto ang balay’ng Itong nga nahimutang sa may tiilan sa habog nga bungtod. Wala pa gani sila makaabot sa may tugkaran nilang Itong gisugat sila sa daghang mga uwak nga nagtingog nga nagkanayon, “Wakkk! Wakkk! wakkk!”
“Uy, ang mga uwak ila tang gisugat, mga silingan, bantay mooo!” singgit ni Kolasito. Apan misaylo ang mga uwak kay mao diay ang ilang gisugat mao ang mga bagang panon sa mga dulon. Nga karon mihugpa na sa balangay. Milandong og kadiyot ang balangay sa kadaghan sa mga dulon. Ug maoy giataki pag-una sa mga dulon ang mga dahon sa mga lubi ug dayon ang mga dahon sa mga bungahoy ug uban pa.
“Hala, kadaghan sa mga dulon! Buwisit nga mga dulon! mitil-is ang tingog ni Matoy sa kalisang. “Hurot atong mga tanom ini!”
Apan diha ang mga uwak ug gihurot nila’g subad ang mga dulon. Ug dihang wala na, miduol si Itong kanila. “Mga silingan ko sayod kong nasuko mo nako kay lagi ungo ko, kay duna koy mga uwak. “Sige lang, kay ugma mobalhin na ko’g puyo!” Ug nahilom ang mga silingan sa ilang nadungog gikang Itong. Gusto silang magpasalamat niini tungod sa iyang mga uwak nga mikaon sa mga dulon, apan nakalakaw na kini. (Kataposan)