Gula 37
Si tatay Metodio misulod na sa kuwarto nila ni Nanay. Ang akong inahan may gikurikuri pa sa kosina.
Taudtaod, nahuman na si Nanay sa iyang gibuhat sa kosina. Miduol siya nako ug gitugon nga pagngon ang suga sa sala kon mosulod na ko sa akong kuwarto. Igo lang kong miyango. Ang akong atensiyon didto ra sa akong pagtuon.
Nagpadayon ko sa akong pagtuon. Dihang mibati na ko’g duka, akong gipanghipos ang akong mga libro ug notebooks. Gipalong nako ang suga sa sala ug misulod sa akong lawak. Misugat nako ang lab-as nga hangin gikan sa gawas nga misulod sa bentana nga wala pa nako katak-opi. Ang kakamig niini nanuhotsuhot sa akong lawas.
Dihang pagngon na unta nako ang suga sa akong kuwarto, nakita ko nga may milihok didto sa ilawom sa akong kama. Gikuyawan ko kay abi nako’g unsa. Apan dihang migawas na kini, nakugang ko kay si Edward man diay.
“Nag-unsa ka dinhi, uy?” Maguwang sa hagawhaw ang akong tingog.
“Nagpaabot nga mosulod ka,” maoy iyang tubag.
“Gawas na dinhi. Tingalig makamata sila si Tatay ug Nanay.”
“Dili ko mogawas kon wala’y mahitabo nato rong gabhiona.”
Nasuta ko nga wala magtiaw si Edward sa iyang gisulti. Wala na lang ko maglangas. Unsa pay akong mahimo nga nakasulod na man siya sa akong lawak? – Sumpayan pa