Wala makatingog si Marian nga giukoban ang iyang lumoy kaayong mga lips sa ngabil ni Rex. Karon nasabot na sa ulitawo nga may gusto usab diay kaniya ang dalaga. Nakabantay si Rex nga miginhawa’g lawom si Marian, ug dayon migakos na kini kaniya.
Ang kabugnaw sa panahon, ilabi na nga panagsa mosulod ang salibo sa gipasilongan nila nga kinutkotan sa anapog, wala makadatong sa nagkainit na nga kalawasan nila ni Rex ug Marian. Lalim kaayo ang gibati ni Rex samtang gibatyag niya ang kanindot nga nagakos na gayud niya ang lawas ni Marian.
Nakaalinggat si Rex nga adunay kabahin sa iyang lawas nga anam-anam nga mituyhakaw samtang padayon niya nga gigakos si Marian. Sigurado usab siya nga nakabatyag niini si Marian kay usahay mabag-id ang iyang atubangan sa lawas sa dalaga.
Subli nga giukoban ni Rex ang mga lips ni Marian. Gihapohap niya ang kalawasan sa dalaga. Gipasagdan ra usab siya ni Marian. Hangtod nga ang paghapohap ni Rex sa kalawasan sa dalaga miabot na sa labing pribado’ng parte sa iyang lawas. “Ayaw Rex, please, ayaw,” gisanta ni Marian si Rex kang kansang mga kamot nagsugod na unta sa paghapohap sa ubos sa iyang pus-on. Nahukman ni Rex nga tumanan niya si Marian kay wala g’yud ‘sab sila’y mahimo didto sa ilang nahimutangan.
Misugyot si Rex ngadto ni Marian nga manuroy sila sa siyudad sa Sugbo inigka-ugma kay adto sila maglipay.
“Dugay na ko nga gusto’ng magminyo Mar apan wala pa ko makakita og pangasaw-onon. Ikalipay nako nga ikaw na ang babaye nga akong gipangita,” matud ni Rex ngadto sa dalaga. Taud-taud, mituang ang ulan. Namalik na lang sila sa balay. Pagkaugma, nanuroy g’yud sila sa dakbayan sa Sugbo. Loving kaayo sila nga nagtupad paglingkod sa bus nga ilang gisakyan. “Ayaw na ko’g balibari ha?” ni Rex nga mihapohap sa paa sa dalaga. Mipahiyom si Marian. (Kataposan)