Milihok ang sampot ni Edward ug nabatyagan ko nga dihay tigson kaayong butang nga inanay’ng mitidlom.
Nakapanggunit ko sa buhok ni Edward ug nagpanguma sa iyang abaga kay gibati ko ang dili mahubit sa pulong nga kasakit.
Nagpadayon sa pag-arangkada si Edward.
“Aray!” Wala ko kapugngi ang paglighot sa maong mga pulong gikan sa akong baba tungod sa kasakit nga akong nabatyagan.
“Agwantaha lang, ha,” maguwang sa hagawhaw ang tingog ni Edward.
Miindayog na usab si Edward. Sa matag indayog ni Edward magpanikad usab ako.
“Dili ba mahimo kon unya na nato tiwason? Mamahuway una ta.”
“Dili mahimo. Ato na ning nasugdan busa ato na lang taposon.”
Mipadayon si Edward sa pagmaniobra. Mora ko’g naluya sa kasakit nga akong gibati.
Gipadayon ni Edward ang pagsubli-subli sa maong lihok.
Sa sinugdan nabatyagan ko ang kurit sa dalikyat nga kasakit. Apan sa kadugayan, inanay nga mibanos ang talagsaong kalalim.
Miabag na ko ni Edward aron kami madali. Nagpabatang ko sa ilawom niya nga ingon sa nagsangga sa pag-alig-ig ug pagpuga sa iyang pagkalalaki. - Sumpayan pa