Mikiat usab ang mga kamot ni Edward sa pagpanghikap sa sensitibong mga parte sa akong lawas.
“Dili lagi mahimo,” gibadlong ko si Edward dihang mihana na usab siya’g hushos sa kataposang salimbong sa akong pagka-babaye.
“Ayaw una karon, Edward, please.
“Sagdi lang gud,” niya pa. “Ihinayon na lang nato karon.”
“Okey. Sa sunod wa nay balibaray ha. Mopauli na lang ko. Magkita na lang ta ugma sa school.”
“Sige.”
Gihagkan una ko ni Edward sa lips sa dayon niyang gawas sa pultahan.
Pagkaugma, sayo kong migikan sa balay paingon sa eskuwelahan. Naglakaw ra ko sama sa akong naandan kay dili man kaayo layo ang eskuwelahan gikan sa among balay, walking distance ra kini ug giuwang lang og duha ka eskina.
Pag-abot nako sa unang eskina, nakita nako si Jerome nga nagbarog daplin sa dalan. Klasmet nako si Jerome. Sa akong paniid niya, ingon sa may gihulat siya. Pero dihang nahiduol na ko sa iyang nahimutangan, midali siya pagsugat kanako. Ako diay ang iyang gihulat.
“Mahimo bang magkuyog ta ngadto sa school?” Misukna siya.
“Nganong dili?” Giingnan ko siya. - Sumpayan pa